عباس كرمي رباطي (جانباز گرانقدر 70 درصد، فرزند شهيد و برادر شهيد)

در سال 1343 در خانواده اي پرجمعيت، متدين و متوسط در محله ي «خواجو كرمان» متولد مي شود. پدرش معمار و مادرش خانه دار بود. علاقه پدر به تربيت و تحصيل فرزندان باعث مي شود، علي رغم مشكلات عديده تمامي نه فزندش را به مدرسه فرستاده تا تحصيل كنند.
همزمان با اوج گيري مبارزات و تشكيل جلسات مذهبي او نيز به همراه پدر و ديگر اعضاي خانواده در جلسات مذهبي و انقلابي و در دوران مبارزات در راهپيمايي ها شركت نمود. پس از پيروزي انقلاب به عضويت افتخاري كميته هاي حفاظت از شهر درآمد و آموزش هاي ابتدايي نظامي را فرا گرفت و همزمان در مقطع متوسطه نيز مشغول به تحصيل بود.
با شروع جنگ تحميلي با آنكه شانزده سال بيشتر از عمرش نمي گذشت و با توجه به علاقه ي وافر پدر و مادر به ادامه تحصيل او، رضايت والدين را براي حضور در مناطق عملياتي جذب مي كند و عازم جبهه مي شود. در اهواز به مدت سه ماه آموزش هاي سخت نظامي را فرا مي گيرد.
پس از سه ماه آموزش، جهت ديدار با خانواده به كرمان مي آيد، اما دلبستگي شديد به فضاي معنوي جبهه و اداي تكليف او را به جبهه مي كشاند، با توجه به عدم تشكيل يگان هاي رزم سپاه (تيپ ها و لشكرها) و آموزش هايي كه ديده بود، در گروه هاي يازده نفره ي شناسايي اطالعات و عمليات سازماندهي و در منطقه عملياتي طريق القدس واقع در منطقه عمومي سوسنگرد وارد عمل مي شوند. هدف اين عمليات مهم بازپس گيري و فتح شهر بستان و تنگه ي استراتژيك و مهم چزابه بود كه او در شناسايي محورهاي عملياتي اين عمليات مهم به همراه ديگر اعضاي گروه شناسايي نقش مهم و تعيين كننده اي داشت. عباس كرمي رباطي در اين عمليات در تاريخ 7/9/1360 بر اثر اصابت تركش به شدت مجروح مي شود. با توجه به وخامت حالش او را به بيمارستاني در اهواز و سپس با توجه به جراحت شديد به بيمارستان شهيد مصطفي خميني منتقل مي كنند. پس از يك ماه از مجروحيت متوجه مي شود كه قطع نخاع گرديده است. حدود نه ماه در بيمارستان بستري بود، پس از مراجعت به منزل متوجه شهادت برادرش در همان عمليات و همان روز كه او مجروح شده است، مي شود. رحمان كرمي رباطي، پدر عباس در جريان برگزاري يك مانور عمليات شهري بسيج كرمان به شهادت مي رسد.
به رغم هفتاد درصد مجروحيت و درد وغم ناشي از شهادت پدر و برادر عباس ادامه ي تحصيل داد و اكنون داراي مدرك كارشناسي پژوهشگري اجتماعي است.