خاطراتی از شهید غلامرضا میرزایی/ خادم امام رضا(ع)
نوید شاهد کرمان، شهید غلامرضا میرزایی/ يكم بهمن 1347، در روستاي راين از توابع شهرستان كرمان متولد شد. تا پايان مقطع راهنمايي درس خواند، بيستم اسفند 1365، در لوت‌زنگي‌‌احمدراين هنگام درگيري با اشرار به شهادت رسيد. پيكر وي مدت‌ها مفقود بود و پس از تفحص سال 1371، در زادگاهش به خاك سپرده شد.
خاطراتی پیرامون این شهید بزرگوار را از زبان مادر ایشان مرور می کنیم:
صورت نورانی
آخرین دفعه ای که رضا از جبهه برگشته بود بعد از عملیات فتح المبین و به بازویش ترکش اصابت کرده بود، برای اینکه من متوجه نشوم سعی می کرد دوراز چشم من و با کمک خواهرش آن را پانسمان کند. روزی که می خواست مجددا" به جبهه برود پس از استحمام، من با او شوخی کردم که چقدر در حمام خود را شسته ای که صورتت برق می زند که البته خودم متوجه شدم که واقعا" نور ایمان بود، چهره او را این چنین زیبا و دوست داشتنی ساخته بود وقتی که به او گفتم اگرامروز به جبهه بروی چه زمانی برمی گردی؟ گفت من دیگر خودم برنمی گردم، تا زمانی که مرا بیا ورند.
................
کمک به جبهه
شهید وقتی بچه بود خیلی علاقه داشت که به جبهه کمک کند و به من می گفت: مادر نان بپزید من برای جبهه ببرم و من نا توان بودم و نمی توانستم و گفتم که مادرشما خودتان اگرمی توانید گندم هست بپزید و بدهید کسی آنها را ببرد و گونی گندم را برمی داشت و آسیاب می کرد و می برد ومی داد برای جبهه نان پخت می کردند.
................
دیدار پدر
شهید خیلی به پدرشان علاقه داشتند و پدرشان بعد از شهادت ایشان دربیمارستان بستری شدند و به مدت ده روز من هر روز کنارشان دربیمارستان بودم تا اینکه یکی ازخواهرانش آمد و گفت که دیشب خواب شهید را دیده ام و گفته است من منتظر پدرهستم که به دیدار من بیاید و دیگر نگران پدر نباشید من مواظب اوهستم و صبح خواهرش این خواب را دیده بود ظهرپدرشان فوت کردند .
................
خواب شهید
برای زیارت امام رضا (ع) به مشهد رفته بودم و شب خواب دیدم که شهید لباس خادمهای امام رضا (ع)را پوشیده است و درصحن حرم ایستاده است، او را به همه نشان می دادم و می گفتم او پسر من است و او را بوسید م و گفتم: پسر دیگر نمی گذارم از من جدا شوی و او گفت مادر من باید بروم.
