از علیشار تا مریوان؛ می‌جنگد و با قلبی آرام به شهادت می‌رسد
شهید عبدالله شیخلر، جوانی از روستای علیشار ساوه، که در خانواده‌ای مذهبی و پرتلاش پرورش یافته بود، با ایمان به خدا و عشق به عدالت راهی جبهه‌های نبرد شد. او پس از ماه‌ها خدمت در لشکر ۲۸ کردستان، سرانجام در هشتم مرداد ۱۳۶۰ در مریوان به شهادت رسید و در گلزار شهدای زادگاهش آرام گرفت.
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، در دوم تیرماه ۱۳۴۰ در روستای علیشار از توابع شهرستان ساوه، کودکی چشم به جهان گشود که در خانواده‌ای مذهبی، کشاورز و خدوم پرورش یافت. پدرش، مشهدی فتح‌الله، مردی مورد اعتماد مردم بود که خانه‌اش پناهگاه اهالی روستا برای حل مشکلاتشان به شمار می‌رفت. عبدالله نیز از همان کودکی این روحیه خدمت به مردم را از پدر به ارث برد و همواره می‌کوشید گره‌ای از کار نیازمندان بگشاید.
مادرش نیز نقش مهمی در پرورش معنوی او داشت و به او درس بندگی خدا و ساده‌زیستی را آموخت. عبدالله دوران تحصیل را تا کلاس سوم ابتدایی ادامه داد، اما به دلیل مشکلات زندگی، مدرسه را رها کرد و به کار کشاورزی و مشاغل مختلف روی آورد. او به‌عنوان بازوی پدر در کارهای روستا شناخته می‌شد و از تلاش برای کسب روزی حلال هرگز دست نکشید.
با پیروزی انقلاب اسلامی، امید تازه‌ای در دل عبدالله جوانه زد. او که از پیروان صدیق امام خمینی(ره) بود، معتقد بود اکنون زمان تحقق عدالت اسلامی فرارسیده است. با آغاز جنگ تحمیلی، او بدون درنگ به‌عنوان سرباز وظیفه به جبهه شتافت و در لشکر ۲۸ کردستان نیروی زمینی ارتش به مبارزه با دشمن بعثی پرداخت.
سرانجام، پس از ماه‌ها حضور در جبهه، در هشتم مردادماه ۱۳۶۰ در منطقه مریوان بر اثر واژگونی خودرو به شهادت رسید و روح بلندش به لقاءالله پیوست. پیکر مطهر او در گلزار شهدای روستای علیشار به خاک سپرده شد تا آرامگاهش مزار دلدادگان راه ایثار باشد.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
