مروری بر وصیت نامه شهید محمد حسین ذهاب ناظوری
يکشنبه, ۳۰ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۲۰:۰۹
فرزند عزیز است ولی اسلام از فرزند عزیزتر ویاری کردن اسلام مهمتر است.
به گزارش نوید شاهد از کرمان، شهید محمد حسین ذهاب ناظوری سال 1334 در کرمان در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را درکرمان به اتمام رساند و در تاریخ 8/1/56 ازدواج نمودکه ثمره 6سال ونیم زندگی مشترک آنها سه فرزند دختر می باشد.
شهید محمدحسین در هنگام ازدواج سرباز معلم بود وبا شروع انقلاب اسلامی به همراه دیگر جوانان در تکثیر ،توزیع اعلامیه های حضرت امام وتظاهرات نقش فعالی داشت.
با شروع جنگ تحمیلی مدرسه وتدریس را رها کرد وبه سوی جبهه شتافت تا اینکه پس از بارها حضور در جبهه بالاخره در تاریخ 2/8/62 در منطقه مریوان به درجه رفیع شهادت نائل آمد و پیکر وی مدت ها در منطقه بر جا ماند و پس از تفحص سال 1367 در گلزار شهدای کرمان به خاک سپرده شد.
بنا به گفته همسرفداکارش همواره هنگام عزیمت به جبهه گفت : دلم برای یک نفر تنگ می شود وآن هم دخترم سمانه است ودر عین حال می گفت: فرزند عزیز است ولی اسلام از فرزند عزیزتر ویاری کردن اسلام مهمتراست.
مروری بر وصیت نامه شهید ذهاب ناظوری:
خدایا بارالها پروردگارا ، من ضعیف وناتوان که تحمل درد ادست دادن پاهایم را ندارم چگونه تحمل عذاب تو وفراق تو را می توانم بکنم. بنده حقیر،ذلیل،مسکین ، مستکین، مستجیر خدا هیچی از خودم ندارم که به رشته تحریر در آورم وتوصیه وسفارش حقیر این است که از قران که همه اش نور پروردگار است پندبگیرند واز رسول گرامی وسیدالشهدا امام حسین (ع) سرور آزادگان درس بیاموزند وشرح زندگانی آن حضرت رامطالعه نمایندوببیند حسین (ع) چه راهی را انتخاب نمود وهدفش چه بوده پیام امام حسین که پیام شهید است این است :آنجا که بخواهید زندگی کنید با ظالم وستمگر، آنجا که زندگی فقط خوردن باشد وآب نوشیدن باشدوخوابیدن باشد وزیربار ذلتها رفتن باشد مرگ هزاران بار بهتر از زندگیست ومردن ترجیح دارد.
"راهش گرامی باد"
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار : ۰
در انتظار بررسی : ۰
انتشار یافته: ۴
فاطمه
| 
۲۰:۴۹ - ۱۳۹۷/۰۹/۱۷
پاسخ
خیلی فداکار بودند
انصاری
| ۲۳:۵۴ - ۱۴۰۰/۱۰/۱۶
پاسخ
انقلاب مدیون شهیدانی همچون اوست اگر دولتمردان این مملکت قدر بدانند.
یلدا
| ۱۰:۵۰ - ۱۴۰۱/۰۱/۳۱
پاسخ
روحش شاد وقرین رحمت الهی
مهدی تیما
| ۲۳:۱۱ - ۱۴۰۱/۰۳/۳۱
پاسخ
روحت شاد و قرین رحمت الهی باد .
