"جهان بی چشمهای من"، مجموعه اشعار جانباز شهید عنایت الله مالکی
از تولد تا شهادت
عنایت اله مالکی در دی ماه سال 1340 درخانواده ای متدین و اهل علم به دنیا آمد و در دامان مادری نجیب از سلاله سادات پرورش یافت.
عنایت اله در سال 59 در کنکور سراسری شرکت کرد و در رشته
پزشکی پذیرفته شد. با شروع جنگ تحمیلی؛ تحصیل را رها کرد و عازم جبهه های حق علیه باطل شد و بیش از 24 ماه دلیرانه در جبهه های جنگ حضور داشت و دلیرانه از دین و میهن دفاع کرد و در پاییز سال 61 در منطقه اروندرود مورد
اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و از ناحیه سر، صورت مجروح شد و چشمانش را از
دست داد.
ابتدا در بیمارستان اهواز و بعد در تهران بستری شد و برای ادامه درمان عازم آلمان شد.
وی پس از مجروحیت با توجه به علاقه شدید به رشته پزشکی نتوانست در این رشته ادامه تحصیل دهد و در کنکور سراسری شرکت کرد و در رشته ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان پذیرفته شد و با وجود تمام سختی ها و عدم بینایی جزو برترین دانشجویان بود.
طبع لطیف و استعداد هنری عنایت اله باعث شد پس از ورود به دانشگاه به سرودن شعر و آموختن موسیقی بپردازد. اشعار عرفانی وی مورد تشویق استادان چون دکتر حسین بهزادی اندوه جردی قرار گرفت.
در زمینه موسیقی سنتی نیز مهارت های زیادی کسب کرد و در مسابقات مختلف جوایزی کسب کرد. تحصیلات را تا دوره فوق لیسانس ادامه داد.
عوارض گازهایی شیمیایی دوران جنگ باعث شد عنایت اله به بیماری خونی سختی مبتلا شود و بارها در بیمارستان های تهران و انگلستان بستری شد. نزدیک به یازده سال با این بیماری دست و پنجه نرم کرد و تقدیر بر این بود که پس از سال ها صبر و استقامت در تیرماه سال 71 و در ایام شهادت سالار شهیدان امام حسین (ع) در بیمارستان ساسان تهران به سوی معبودش پر کشد و در جوار سایر همرزمانش در گلزار شهدای شهرستان جیرفت آرام بگیرد.
