نگاهی گذرا به عملیات كربلای 5/ نقش لشکر 41 ثارالله

نوید شاهد کرمان، به مناسبت سالروز عملیات کربلای 5، این عملیات استراتژیک را مرور می کنیم:

در پی بحث هایی كه پیرامون مانور عملیات صورت گرفت، با توجه به 200 گردان نیروئی كه سپاه دراختیار داشت، سرانجام كلیات طرح اولیه مانور مزبور به این شكل مشخص شد كه یك تیپ در جناح شمالی عملیات بر روی پل عمل كند و یكی دیگر از یگانهای سپاه كه از توانایی قابل توجهی برخوردار است بر روی جاده پاسگاه بوبیان وارد عمل شود تا بتواند با عبور از كانال پرورش ماهی، در غرب كانال به تصرف سرپل مبادرت نماید. در منطقة پنج ضلعی نیز چنین مقرر شد كه با توجه به تجربه حاصله از عملیات كربلای 4، سه یگان وارد عمل شوند.

تاكتیك ویژه در این عملیات حاصل طرح ریزی و تأكید فرماندهی كلّ عملیات برادر محسن رضائی بود، بدین شكل كه حركت یگان ها می‌بایستی از شمال  به جنوب و قرار گرفتن در جهت مخالف مواضع واستحكامات دشمن انجام می‌شد. دشمن در این منطقه سمت اصلی هر نوع تحرك نظامی را عمدتاً تك جبهه‌ای با اتكا به جاده شلمچه واز سمت شرق به غرب پیش‌بینی می‌كرد، به همین دلیل كلیه استحكامات دشمن به سمت شرق گسترش یافته بود. لیكن تجربه عملیات كربلای 4 و موفقیت لشكرهای 19 فجر و 57 ابوالفضل (ع) كه از شمال به جنوب پیشروی كرده و در پشت استحكامات دشمن قرار گرفتند، موجب گردید در تغییر كلی عملیات، بر عبور از كانال پرورش ماهی و پیشروی از شمال به جنوب، در پشت مواضع و استحكامات دشمن، تأكید شود.

در چارچوب این ابتكار عمل، استفاده از نفربر برای ترابری نیرو و عبور از كانال پرورش ماهی و همچنین پاكسازی خطوط دشمن مورد تأكید قرار گرفت و اقدامات وسیعی برای استفاده از نفربر ونقل و انتقال به منطقه و نیز برگزاری مانور در كانال سلمان، انجام شد. در عین حال، ابهاماتی وجود داشت كه طی جلسات متعدّدی با حضور فرماندهی عالی جنگ برطرف شد و سرانجام تصمیم قطعی نسبت به انجام عملیات گسترده در شلمچه توسط سپاه پاسداران و عملیات محدودی در منطقه غرب كشور توسط ارتش اتخاذ گردید.

با طرح ریزی‌های به عمل آمده، سه قرارگاه مأمور اجرای عملیات شدند. قرارگاه كربلا مأموریت اصلی را با تصرف «جای پا» و فراهم‌سازی مقدمات عبور قرارگاه های قدس و نجف بر عهده داشت. یگان های تحت امر قرارگاه شامل تیپ 18 الغدیر در جناح شمالی منطقه، مأموریت داشت با ایجاد بریدگی بر روی سیل بندها و تأمین پل، جناح راست عملیات را تأمین نماید. لشكر 33 المهدی (ع) مأموریت انجام عملیات بر روی پد بوبیان و پاسگاه بوبیان را بر عهده گرفت. در واقع تیپ 18 الغدیر و لشكر 33 علاوه بر تأمین جناح راست عملیات، مأموریت تأمین عقبه كلی منطقه عملیاتی را برای عبور یگان ها بر عهده داشتند.

لشكر 41 ثارالله مأموریت داشت تا بعد از پاكسازی جاده و پل دشمن، یك سرپل در غرب كانال ماهی ایجاد نماید. لشكر 25 كربلا پس از تأمین سرپل از سوی لشكر 41 ثارالله می‌بایست با عبور یگان از یگان (از طریق لشكر 41 با لشكر 31) از داخل منطقه پنج‌ضلعی به سمت راست و پشت كانال ماهی رفته و سرپل را تأمین نماید. همچنین تصرف جای‌پا در پوزه كانال ماهیگیری ـ معروف به مثلثی ـ مأموریت مشترك لشكر 25 كربلا و لشكر 31 عاشورا بود. این امر به عنوان یك مسئله اساسی در باز شدن عقبه خشكی و عبور قرارگاه های قدس و نجف ونیز تثبیت سرپل غرب كانال پرورش ماهی، بخش اصلی مأموریت قرارگاه كربلا را تشكیل می‌داد. بنابراین قرارگاه كربلا با شش لشكر و دو تیپ سپاه مأموریت تصرف، پاكسازی و تأمین منطقه پنج‌ضلعی و غرب كانال پرورش ماهی را بر عهده داشت.

قرارگاه قدس مأموریت داشت پس از تصرف و تأمین جای‌پای اولیه توسط قرارگاه كربلا، با تحویل گرفتن خط، ابتدا با لشكر 14 امام حسین (ع) و لشكر 8 نجف اشرف به پشت نهر دوعیجی پیشروی نماید و پس از آن لشكر 27 حضرت رسول (ص) و لشكر 7 ولیعصر (عج) و تیپ 44 قمربنی‌هاشم (ع) به سمت كانال زوجی پیشروی نمایند.

قرارگاه نجف نیز مأموریت داشت پس از تصرف و تأمین جای‌پای اولیه توسط قرارگاه كربلا، با تحویل خط در حدّ فاصل جنوب جاده شلمچه تا جزیره بوارین وارد عمل شده و جناح چپ منطقه را پاكسازی و تأمین نماید. 

در مرحلة اول عملیات قرار بود قرارگاه نجف همزمان با قرارگاه كربلا توسط لشكر 21 امام‌رضا (ع) در قسمت شرقی بوارین وارد عمل شود و تیپ 110 خاتم‌الانبیاء (ص) نیز به عنوان كمك پشتیبان آن عمل نماید.

درمرحلة دوم نیز مقرر شد تا لشكرهای 5 نصر و 17 علی‌ابن‌ابیطالب (ع) و تیپ 12 قائم همزمان با قرارگاه قدس در حدّ فاصل دژ كانال كوثر به قصد تصرف جنوب جاده شلمچه و جزیره بوارین وارد عمل شوند.

لشكر 155 شهدا، لشكر 105 قدس و تیپ های 57 حضرت ابوالفضل و 29 نبی‌اكرم در احتیاط قرارگاه نجف قرار داشتند.

قرارگاه نجف پس از مرحلة دوم می‌بایستی جناح جنوبی عملیات را تأمین نماید تا قرارگاه بتواند در عمق پیشروی نماید.

نظر به پیچیدگی مسئله عبور از یگان و وابستگی پیشروی و موفقیت قرارگاه ها و یگان ها به یكدیگر، درمورد هماهنگی قرارگاه ها بحث های قابل ملاحظه‌ای صورت گرفت. همچنین درمورد«عبور و پشتیبانی» با توجه به «محدودیت عقبه» و احتمال هوشیاری دشمن و عدم موفقیت در شكستن خط، بحث و بررسی مفصلّی صورت گرفت كه سرانجام به تمركز امكانات و ایجاد مدیریت متمركز برای «تعیین ترتیب اولویت عبور گردان ها» منتهی شد.

اقدامات مهندسی عملیات شامل احداث پد برای توپ خانه، احداث و ترمیم و شن‌ریزی جاده‌ها، احداث سنگر و سوله و غیره نیز به طور جداگانه توسط قرارگاه ها پیگیری می‌شد. نظر به ضرورت سرعت عمل، كلیه دستگاه ها و ابزار و آلات مهندسی از كلیه مناطق جمع‌آوری و به طور متمركز در این منطقه بكار گرفته شد.

به رغم تلاش هائی كه بلافاصله پس از عملیات كربلای 4 آغاز وطی یك هفته به طور گسترده و جدّی انجام شده بود، مجدداً طی مباحثی كه در حضور فرماندهی عالی جنگ صورت گرفت، ابهاماتی كه همچنان نسبت به میزان هوشیاری دشمن، مشكلات و پیچیدگی های زمین منطقه و دشواری های شكستن خط و پاكسازی و تصرف و تأمین منطقه وجود داشت، مورد بررسی قرار گرفت.

سرانجام پس از برگزاری یك جلسه پنج ساعته با كلیه مسئولین و فرماندهان قرارگاه ها و یگان های سپاه، تصمیم نهائی برای انجام عملیات در24 ساعت بعد اتخاذ و ابلاغ شد. سپس برادر رضائی در آخرین جلسه با فرماندهان قرارگاه ها، علاوه بر تذكّر برخی از مسائل، در مورد اجرای عملیات اظهار داشت: 

«ما الآن در وضعیتی هستیم كه باید به سرعت برخودمان غلبه كنیم تا از این وسوسه‌های جانبی خود را نجات بدهیم. اگر بخواهیم از خسارات بیشتر جلوگیری كنیم، فقط بایست با تمام قدرت و با تمام قوا و قبول هر مسئله ای،خلجان‌هایی را كه در فكر و افكارمان هست بیرون بریزیم. تنها راه حلی كه برادران باید در نظر داشته باشند این است كه با یك روحیه ایثارگرانه‌ای هم صداقتمان را به امام نشان بدهیم و هم انشاءالله به خداوند متعال نشان بدهیم و ثابت كنیم كه ما واقعاً برای آخرتمان می‌جنگیم و نه برای هیچ مسئله دیگر، و این را باید در عمل نشان بدهیم و شاید این میدان آزمایش بتواند ما را از بوته آزمایش سربلند بیرون بیاورد.»

بدین ترتیب سپاه كه از مهر ماه 64 به طرح ریزی عملیات فاو مبادرت ورزیده و  از بهمن ماه همان سال ضمن انجام پیچیده‌ترین و برجسته‌ترین عملیات نظامی در تاریخ جنگ، مهمترین پیروزی سیاسی ـ نظامی را برای جمهوری اسلامی به ارمغان آورده بود و از آغاز سال 65 نیز ضمن نبرد در فاو برای تثبیت منطقه، با استراتژی دفاع متحرك عراق نیز مقابله گسترده نموده و سلسله عملیات كربلای 1، 2، 3 و 4 را طرح ریزی و انجام داده بود، اكنون نظر به شرایط سیاسی ـ نظامی حاكم بر كشور و تدبیر حضرت امام مبنی بر «انجام وتداوم عملیات»، با تمام قدرت وبا توكّل به خداوند تبارك و تعالی برای انجام عملیات كربلای 5 آماده می‌شد. در واقع، در طول جنگ تحمیلی برای اولین بار چنین عملیات گسترده و پیچیده‌ای به این نحو و با این زمان كوتاه (12 روز) توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طرح ریزی و برای انجام آماده شده بود.

در آستانه شروع عملیات، با توجه به محدودیت زمان، آخرین اقدامات شامل جابجائی و نقل و انتقالات نیروها و امكانات، تكمیل بحث مانور علمیات و غیره انجام گرفت و توپخانه و زرهی نسبت به مأموریت اصلی و گره‌های مواصلائی برای اجرای آتش و مانور توجیه شدند.

در این شرایط با توجه به تجارب عملیات كربلای 4، ابهام نسبت به میزان هوشیاری دشمن موجب گردیده بود كه كلیه تحركات دشمن تا قبل از آغاز درگیری كنترل شود. اجرای آتش كاتیوشا در داخل حوضچه لشكر 41 ثارالله و صدمات وارده منجر به افزایش حساسیت ها شد. از سوی دیگر، افزایش تردد خودروهای دشمن به سمت منطقه فاو، این تصوّر را كه دشمن قصد حمله به فاو را دارد، تقویت كرد، ولی همچنان نسبت به میزان هوشیاری دشمن در منطقه شلمچه ابهام و تردید وجود داشت و هیچ‌گونه نتیجة مشخص ارائه نمی‌شد.

در این حالت، نیروهای عمل‌كننده در انتظار صدور فرمان حمله از سوی فرماندهی كّل صحنه نبرد در شرق بصره بودند. با توجه به نور مهتاب، ساعت درگیری با دشمن 2 بامداد روز 18/10/65 تعیین شده بود، لیكن نظر به محدودیت زمان برای شكستن خط و پاكسازی و تثبیت آن، چنین مقرر شد كه نیروها با استفاده از نور مهتاب حركت كنند و در پشت مواضع دشمن در انتظار صدور فرمان حمله باشند.

پس از نیمه شب، در حالی كه نور مهتاب كاملاً منطقه را  روشن كرده بود، درگیری در برخی محورها آغاز شد. پیدایش این وضعیت بر اضطراب ونگرانی مبنی بر هوشیاری دشمن افزود، با اینكه تا غروب نور مهتاب هنوز زمان زیادی باقیمانده بود، از سوی فرمانده صحنه نبرد، برادر محسن رضائی، در ساعت 35/1 بامداد فرمان حمله صادر شد و بدین ترتیب رزمندگان بسیج و سپاه یورش خود را به عظیم‌ترین و پیچیده‌ترین استحكامات دشمن در شرق بصره آغاز كردند.

خبرهای واصله به قرارگاه كه حاكی از پیشروی یگان ها در محورهای مختلف وشكسته شدن خط دشمن بود، اطمینان لازم را نسبت به غافلگیری دشمن به وجود آورد و كلیه ابهامات مبنی بر عدم امكان شكسته شدن خطوط دشمن را نیز برطرف كرد. 

متعاقب كسب اطمینان از درهم شكسته شدن خطوط دشمن، تلاش برای «پاكسازی»، «تثبیت» آغاز شد، در این میان چون الحاق لشكر 25 كربلا به لشكر 31 عاشورا نقش تعیین كننده‌ای در تصرف پوزه كانال پرورش ماهی و باز شدن عقبه خشكی نیروهای عبور كننده ازكانال داشت، مورد تأكید قرار گرفت. همچنین الحاق لشكر 19 فجر و لشكر 31 عاشورا در منطقه پنج‌ضلعی نیز حائز اهمیت بوده و مورد توجه قرار داشت و ضرورت پاك سازی قرارگاه تیپ دشمن در منطقه پنج‌ضلعی، همواره به یگان های عمل‌كننده درمنطقه گوشزد می‌شد.

در واقع الحاق یگان های محور پنج‌ضلعی و محور كانال ماهی و نیز شكستن مقاومت دشمن در مقر فرمانده تیپ در پنج‌ضلعی دو مسئله اساسی بود كه فرمانده قرارگاه كربلا می‌بایست تدابیر لازم را برای حلّ آن اتخاذ می‌كرد. علاوه بر آن، منطقه جناح راست عملیات نیز می‌بایست تثبیت گردد.