شهید «عباس جمالی پاقلعه»: در خط امام(ره) حرکت کنید
يکشنبه, ۲۷ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۴:۰۰
در وصیت نامه عباس جمالی پاقلعه آمده است: از خانواده ام می خواهم که در خط امام حرکت کنند، بزرگترین کار در نزد خدا جهاد است و امیدوارم که به خون شهدا ایندفعه شهادت را نصیب من بگرداند.
نوید شاهد کرمان، شهید «عباس جمالی پاقلعه» يكم مهر 1345، در روستاي پاقلعه از توابع شهرستان رفسنجان به دنيا آمد. تا پايان مقطع راهنمايي درس خواند. به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. بيست و سوم خرداد 1367، در شلمچه بر اثر اصابت تركش به سينه، كتف و پهلو، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي شهرستان زادگاهش واقع است.
فرازی از وصیت نامه شهید «عباس جمالی پاقلعه» را می خوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیا و لکن لا تشعرون
درباره کسانیکه در راه خدا کشته شده اند نگویید مرده اند بلکه آنان زنده اند. شما آگاه نیستید .
با سلام و درود بر یگانه منجی عالم بشریت حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا روحی لمقدمه الفدا. اینجانب عباس جمالی وصیت نامه خود را شروع می کنم:
ای خدا از تو توفیق می خواهم که مرا عاقبت به خیر بگردانی. خدایا مرا از دست این شیطان نجات بده. ای مردم اگر این دنیای بی ارزش ماندنی بود پیامبران هم می ماندند. این دنیا فقط یک رهگذار است و بس. والله این مالی که داری به اندازه اینکه یک مرتبه برای خدا سجده کنی ارزش ندارد.
اینقدر دنبال مال و ثروت نروید. بزرگترین کار در نزد خدا جهاد است. موقعی که می نشینم و فکر می کنم افسوس می خورم که چرا خدا شهادت را نصیب من نمی کند از اول جنگ تابحال چه عزیزانی را از دست داده ایم و چه زود خدا آنها را پیش خودش برد و امیدوارم که به خون شهدا ایندفعه شهادت را نصیب من بگرداند. ای پدر بزرگوارم من فرزند خوبی برای شما نبودم. خودم بخوبی این را می دانم حق فرزندی را بجای نیاوردم.
امیدوارم که این هدیه ناقابل را خدا از شما بپذیرد و خدا را شکر کنید که این امانت را خوب نگه داشتید. ای مادر رنج کشیده ام با اینکه تو یک فرزند خود را در اسارت می بینی و یک فرزند تاقابل خود را به جبهه فرستادید امیدوارم با شهادت من خدا صبری به شما بدهد. مادر موقعی که بر سر قبر من می آیی گریه مکن اگر هم گریه می کنی بر مظلومیت حسین(ع) گریه کن که چه سختیها در دشت سوزان کربلا کشید تا توانست سرمشقی برای رهروان راهش باشد.
مادر دیگر چیزی برای گفتن ندارم. امیدوارم که مرا عفو کنی تا روز قیامت در برابر تو شرمنده باشم. امیدوارم اگر بدی از من دیده ای مرا عفو کنید. از خانواده ام می خواهم که در خط امام حرکت کنند از تمام اقوام و خویشان و دوستان می خواهم که مرا عفو نمایند.
نظر شما
