نگاهی به زندگی نامه شهید «داوود خواجویی راوری»
پنجشنبه, ۰۳ آبان ۱۳۹۷ ساعت ۲۱:۳۴
صبر، ایمان به خدا، عشق به دفاع از میهن، ترویج امر به معروف و برخورداری از اخلاق و رفتاری شایسته از مهمترین خصوصیات وی در دوران نوجوانی بود و با دوستان و آشنایان کاملا مهربان و خوش برخورد بود.
نوید شاهد کرمان، شهید «داود خواجویی راوری» دوم مهر سال 1345 در راور و در خانواده ای مؤمن و متعهد چشم به جهان گشود . وی که دومین فرزند خانواده بود دوران کودکی را در آغوش پر مهر و محبت پدر و مادر سپری کرد و پس از آن چون علاقه زیادی به فعالیتهای زراعتی و کشاورزی داشت به منظور کمک به پدر و کاهش بار زحمات از دوش خانواده اش تنها یک سال در مقطع راهنمایی مدرسه شهید توکلی راور به تحصیل پرداخت.
صبر، ایمان به خدا، عشق به دفاع از میهن، ترویج امر به معروف و برخورداری از اخلاق و رفتاری شایسته از مهمترین خصوصیات وی در دوران نوجوانی بود و با دوستان و آشنایان کاملا مهربان و خوش برخورد بود. در این دوران علاوه بر اینکه او در امر کشاورزی فعالیت زیادی داشت و کمک شایانی برای خانواده به حساب می آمد به فعالیتهای ورزشی ، فرهنگی و دینی توجه خاصی داشت. این شهید عزیز به قرآن علاقه زیادی داشت و همواره به خواندن اهل بیت تمسک می جوئید. از این رو شرکت در جلسات قرآنی و مذهبی بخصوص مجالس سوگواری را از افتخارات خود به شمار می آورد.
سال چهارم ابتدایی وی مقارن بود با اوایل انقلاب در این دوران او با سمن کمی که داشت از تدبیر خوبی برخوردار بود و به خاطر علاقه به امام و مشاهده حرکتهای انقلابی در میان مردم سعی می کرد که نقش هر چند اندکی در این انقلاب داشته باشد از این رو با استفاده از امکانات کم مثل روغن مستعمل موتور به نوشتن شعارهای ضد استبدادی از قبیل (مرگ بر شاه) بر روی دیوارها و شرکت در راهپیمائیها از جمله اقداماتی بود که در توان خود می دید و انجام می داد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی وی علاوه بر فعالیتهای فرهنگی و مذهبی در پایگاه های مقاومت بسیج ثبت نام کرد و حضور چشمگیر و مداومی در این پایگاهها داشت.
هنوز مدتی به زمان انجام خدمت سربازی او باقی مانده بود که با شروع جنگ تحمیلی داوطلبانه از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به جبهه های جنگ اعزام شد و پس از دیدن آموزشهای لازم در کنار سایر همرزمان به دفاع از میهن پرداخت.
او در این مدت سمت بی سیم چی را در جبهه برعهده داشت. از طریق نامه با خانواده اش در تماس بود و گاهی هم که در مرخصی و دور از جبهه جنگ به سر می برد، به دیدار خانواده شهدا و همرزمان خود می رفت و پیامهای همسنگرانش را به خانواده هایشان می رساند و بجای استراحت در اوقات فراغت به فعالیتهای کشاورزی و کمک به پدر می پرداخت.
وی سرانجام در تاریخ 2 آبان 1362 در عملیات والفجر 4 و در منطقه مریوان بر اثر اصابت ترکش خمپاره به فیض شهادت نائل شد.
در بخشی از وصیتنامه شهید داوود خواجویی آمده است: بخدا قسم من از این همه آتش اسلحه دشمن هیچ واهمه ای ندارم حتی ذره ای، این آتشی که می آید بیشترین کاری که می کند می تواند مرا بکشد و انسان باید بمیرد و هیچکس که تا بحال زنده نمانده پس چه خوب است افتخارآفرین با گلوله این کافرین بمیرم و مرگم باعث افتخار باشد.
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار : ۰
در انتظار بررسی : ۰
انتشار یافته: ۲
ریحانه
| 
۲۱:۳۰ - ۱۳۹۹/۰۸/۲۶
پاسخ
واقعا مرد فداکاری بودن
امین
| ۲۳:۲۳ - ۱۴۰۱/۰۲/۲۶
پاسخ
عموم بود ففط میخام یه بار ببینمشـــ
