از غائله مسجد جامع کرمان تا شهادت در ارتفاعات بانه
يکشنبه, ۰۹ تير ۱۳۹۸ ساعت ۱۰:۵۹
شهید «حسین اسدی» جهت پاکسازی شهر بانه از لوث وجود عناصر خود فرورفته و ضد انقلاب، به کردستان اعزام شد و سرانجام در سیزدهم اردیبهشت 1359 در ارتفاعات آربابا در شهر بانه، لباس زیبای شهادت را بر تن کرد.
به گزارش نوید شاهد از کرمان، به مناسبت درگذشت مادر بزرگوار شهید «حسین اسدی» زندگی نامه این شهید گرامی را با هم مرور می کنیم:
حسین دومین فرزند خانواده بود که در سال 1339 در خانوک به دنیا آمد. دوران ابتدایی را در دبستان علوی زادگاهش سپری کرد و سپس برای ادامه تحصیل، راهی کرمان شد و بعد از پایان دوران راهنمایی در مدرسه ابن سینا پا به دبیرستان ایرانشهر گذاشت و رشته علوم تجربی را برای ادامه تحصیل برگزید.
وی فعالیت های خود علیه رژیم پهلوی را به طور گسترده و فعال از سال 1356 آغاز کرد. او با انتشار اعلامیه ها و پیام های حضرت امام (ره) بین اقشار مختلف مردم، اولین زمزمه های انقلاب را به گوششان می رساند.
همزمان با اوج گیری تظاهرات مردم علیه رژیم، او نیز در صحنه حضوری فعال داشت و با پخش اعلامیه ها و نوشتن شعار و آتش زدن و از بین بردن مراکز فساد، نقش موثری در پیشبرد اهداف انقلاب داشت، همچنین وی در غائله به آتش کشیده شدن مسجد جامع کرمان توسط عمال رژیم شاه، به عنوان مبارزی مسلمان حضوری فعال داشت.
حسین در سال 1357 موفق به اخذ مدرک دیپلم شد. وی در اوقات فراغت به مطالعه کتب دکتر شریعتی و شهید مرتضی مطهری می پرداخت؛ به ورزش دومیدانی و بسکتبال علاقه داشت؛ اهل قلم بود و گاهی به نقاشی و خطاطی می پرداخت. او در کارهای فنی و تعمیر لوازم برقی، سر رشته و مهارت داشت.
ایشان در بهمن 1358 عازم خدمت مقدس سربازی شد و بعد از طی دوره رزم مقدماتی در مرکز آموزش 01 کادر تهران به لشکر 21 حمزه سیدالشهداء (ع) اختصاص یافت و یگان خدمتی اش جهت پاکسازی شهر بانه از لوث وجود عناصر خود فرورفته و ضد انقلاب، به کردستان اعزام شد و سرانجام در سیزدهم اردیبهشت 1359 در ارتفاعات آربابا در شهر بانه، لباس زیبای شهادت را بر تن کرد.
پیکر مطهر شهید «حسین اسدی» بیش از یک ماه در ارتفاعات آربابا ماند و سرانجام زمانی که آنجا توسط نیروهای ارتش، از ضدانقلاب پس گرفته شد، پیکر این شهید بزرگوار به زادگاهش منتقل و در گلزار شهدای خانوک به خاک سپرده شد.
شهید «حسین اسدی» اولین شهید شهر خانوک از توابع شهرستان زرند محسوب می شود.
منبع: کتاب «ره یافتگان کوی یار»
پایان پیام/
نظر شما
