شهید «محمدحسین عدالتخواه»: به خواندن وصیت نامه های شهدا اکتفا نکنید!
يکشنبه, ۰۶ مرداد ۱۳۹۸ ساعت ۲۰:۱۹
تنها به خواندن وصیت نامه های شهداء و گریه کردن برای آنها اکتفا نکنید، شما بیندیشید که آن شهید به چه راهی رفته و چه وصیتی کرده است و به وصیت نامه ها عمل کنید زیرا که امام امت فرموده است این وصیت نامه ها انسان را می لرزاند و بیدار می کند و خواندن وصیت نامه بهتر از هفتاد سال عبادت است.
به گزارش نوید شاهد از کرمان، شهید «محمدحسین عدالتخواه» يكم فروردين 1348، در شهر گلباف از توابع شهرستان كرمان متولد شد. وی تا پايان مقطع راهنمايي درس خواند. به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درامد و به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سرانجام در سوم مرداد 1367، در جاده خرمشهر براثراصابت خمپاره به شهادت رسید.
بخش پایانی وصیت نامه شهید «محمدحسین عدالتخواه» را با هم مرور می کنیم:
از یاد خداوند متعال غافل نشوید زیرا خداوند است که ما را یاری می کند و بقول امام این یکدست غیبی است همراه ما و این را حفظش بکنید و فقط به این که است خدمتتان خالص شود و برای خداوند تبارک و تعالی باشد.
همانطور که امام فرمود باید خدمت شما و کار شما از روی اخلاص و نیت باشد تا خداوند به شما عنایت کند و پیروزی و لطفش را نصیب ما گرداند.
و اما ای پدر و مادرم واقعا باید از شما شرمنده و خجالت زده باشم زیرا که برای من زحمت و زجر زیادی کشیدید و باید بدانید من از روی هوای نفس به جبهه نرفتم بلکه اول بر هوای نفس خویش تا حدی غالب شدم بعد به لطف خداوند به جبهه رفتم پس در درجه اول از شما می خواهم که در از دست دادن فرزندتان خوشحال و صبور باشید زیرا که خداوند می فرماید ان الله مع الصابرین.
یک تقاضا و وصیتی دیگری به تمام مردم کرمان دارم این است که تنها به خواندن وصیت نامه های شهداء و گریه کردن برای آنها اکتفا نکنید و فقط هفتم و چهلم و سالگرد نگیرید شما بیندیشید که آن شهید به چه راهی رفته و چه وصیتی کرده است و به وصیت نامه ها عمل کنید زیرا که امام امت فرموده است این وصیت نامه ها انسان را می لرزاند و بیدار می کند و خواندن وصیت نامه بهتر از هفتاد سال عبادت است.
وصیت دیگری که به پدر و مادرم دارم این است که برای من گریه و زاری نکنید و برای من لباس سیاه نپوشید زیرا من به عقیده پاک خود به جبهه رفته بودم و تا آنجائی که توانستم در راه اسلام عزیز فداکاری کردم و بر علیه دشمنان مکتب اسلام جنگیدم.
اگر می خواهید برای من عزاداری کنید برای مولای من معشوق من آقایمان امام حسین (ع) عزاداری کنید زیرا او بود که ما را آگاه کرد و درس استقامت و شهادت را به ما آموخت او بود که اسلام را به ما شناساند پس می خواهم از شما که برای سرور آزادگان حسین بن علی (ع) گریه و شیون کنید زیرا که در آن زمان کسی نبود که برای امام حسین شیون و عزاداری کند.
وصیت دیگر مربوط به استادان عزیزم و همکلاسان عزیزم است.
امیدوارم که شما بهترین استادان و معلمان من در حقیقت بفرموده امام شغل انبیاست مرا عفو کنید و ببخشید زیرا شما مثل پدر بر من دلسوز بودید امیدوارم که اجر این همه زحمت را در دنیا و آخرت از خداوند منان دریافت کنید و اما همکلاسی های عزیزم شما که همچون برادر بر من بودید و همیشه یار و مددکار من بودید از شما می خواهم که به صحبت های معلمان عزیزتان این پیامبران زمان گوش فرا دهید.
امیدوارم که شما دانش آموزان این کشور بتوانید مخلصانه برای این کشور و اسلام خدمت کنید و اجر عظیمی از خداوند دریافت کنید و مشت محکمی بر دهان دشمنان اسلام بزنید و آخرین وصیت من مربوط به برادران و خواهر عزیزم هست.
شما که همیشه در کنار من بودید و هر گاه اشتباهی از من سر می زد شما بودید که مرا راهنمایی می کردید بخصوص برادر بزرگم و خواهر عزیزم که واقعا برای من استاد بودند و همچون یک معلم بعد از پدر و مادر مرا راهنمایی می کردید امیدورام که شماها در نزد پروردگار اجر عظیمی دریافت کنید.
خواهر عزیزم که همیشه مواظب حرکات من بودید بدان که امروز بقول امام روز امتحان الهی است پس باید در این روزها تلاش بیشتری از خودتان نشان دهید و امیدوارم که تو خواهر عزیزم این همه رنج برای من کشیدی در نزد خداوند مورد قبول واقع شود و اجر عظیمی دریافت کنید و همنشین خواهر مولایمان حسین بن علی (ع) حضرت زینب شوی و از تو می خواهم هرگز برای من گریه و شیون نکنی همچون زینب صبر کن و بر مرگ برادرت افتخار کن زیرا که زینب به شهادت برادرش افتخار کرده و صبر کرد و بدین وسیله مشت محکمی بر دهان یزید زد.
درخواست دیگری که دارم این است که حجاب را کاملا رعایت کنی زیرا حجاب تو کوبنده تر از خون من شهید است و از برادران عزیزم می خواهم که هرگز از یاد خداوند غافل نشوید که همانا یاد خدا باعث آرامش دلهاست وصیت دیگری ندارم جز اینکه به وصیت و درخواست های من عمل کنید و راضی باشید به رضای خداوند و صبر را از خداوند متعال درخواست کنید.
پایان پیام/
نظر شما
