فرزندانم را طوری تربیت کنید که ادامه دهنده خون شهیدان باشند
جمعه, ۱۲ مهر ۱۳۹۸ ساعت ۱۷:۳۷
شهید «حسین ربانی» در وصیت نامه خود آورده است: هر چه دوستی به من دارید در تربیت فرزندانم کوتاهی نکنید خیلی دوست دارم فرزندانم با تربیت خوبی داشته باشم که بتوانند برای اسلام و ادامه دهنده خون شهیدان باشند.
به گزارش نوید شاهد کرمان، شهید «حسین ربانی» دوم ارديبهشت 1334، در شهرستان شهربابك زاده شد. وی تا پايان مقطع راهنمايي درس خواند. شهید ربانی در سال 1352، ازدواج كرد و صاحب دو پسر و چهار دختر شد. به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و به جبهه اعزام شد. سرانجام در بيست‌و‌سوم خرداد 1367، در پاسگاه زيدآبادان بر اثر اصابت تركش شهيد شد.
کزیده ای از وصیت نامه شهید «حسین ربانی» را با هم مطالعه می کنیم:
بنام خدا مهربان. به نام خدای پیامبران و بنام خدای امام که همیشه حافظ اسلام و قرآن و نجات دهنده انسانها بودند خدایا تو شاهد باش اگر در زمان امام حسین(ع) نبودیم بیاری شما بیاییم اما در زمان فرزند شما امام خمینی به دستور ایشان به جنگ کافران آمدیم تا راه کربلا را باز کنیم.
پدر و مادر مهربانم اگر که مصیبت دشوار است اما برای رضای خدای بزرگ اشکالی ندارد. پدر و مادرم می دانم خیلی زحمت برای بزرگ شدن من کشیدید، اما من خیلی کوتاهی برای شما کردم امیدوارم برای رضای خدا مرا ببخشید خواهشی که از شما دارم هر چه دوستی به من دارید در تربیت فرزندانم کوتاهی نکنید خیلی دوست دارم فرزندانم با تربیت خوبی داشته باشم که بتوانند برای اسلام و ادامه دهنده خون شهیدان باشند.
سفارش عیال زحمت کشم را به شما می کنم. وی در این چند سالی که با هم بودیم خیلی زحمت زیادی کشیدید از این که من نتوانستم خدمتی برای شما انجام دهم قبول دارم امیدوارم برای رضای خدای بزرگ مرا ببخشید انشاالله که خدا از شما راضی باشد. عیالم در زندگی خود آزادی، تصمیم با خود شما می باشد و همانطوری که بارها به شما گفتم تربیت فرزندان به عهده مادر است بچه از پدر یتیم نمی شود از مادر یتیم می شود.
انشاالله که خداوند شما را سالم و زنده نگه دارد. برادرانم و خواهران مهربانم هر چه شما کردید تقوا این تقوا است که انسان به خدای بزرگ می رسد پول و مقام زندگی این دنیا به درد نمی خورد این دنیا تمام می شود اما آن دنیا است که تمام نمی شود از همه اقوام و خویشان و همسایه ها به خصوص از مشهدی محمد و همه دوستان می خواهم اگر در برخورد و نشست و گفتارم ناراحتی دیده اند برای رضای خدای بزرگ می بخشند.
فرزندان مهربانم که چشم و امیدم برای شماست ناراحت نباشید که پدر ندارید خدا یا شما. هر چه شما کردید نماز و خدا را فراموش مکنید بروید در خانه ائمه(ع) اینها هستند که ما را نجات می دهند.
من راضی نیستم در میان مردم برایم گریه کنید اگر هم می خواهید گریه کنید برای امام حسین(ع) سالار شهیدان گریه کنید.
فرزندانم ناراحت نباشید که پدر ندارید خدا را شکر کنید که پدرتان در راه امام حسین(ع) شهید شد هر چه شما کردید تقوا. مردم آزار نباشید برای رضای خدای بزرگ انجام وظیفه کنید.
پایان پیام/
نظر شما
