آشنایی با عملیات فتح المبین و نقش لشکر ثارالله در این عملیات
شنبه, ۰۲ فروردين ۱۳۹۹ ساعت ۱۷:۰۶
قرارگاه قدس با در اختیار داشتن تیپ ۴۱ ثارالله، مأموریت یافت از جناح لشکر10 عراق وارد عمل شود و ارتفاعات کمر سرخ و ۲۰۲، امامزاده عباس، شهر، پادگان، ارتفاعات عین خوش و در نهایت، منطقه ابوغریب را تصرف کند.
به گزارش نوید شاهد کرمان، دوم فروردین 1361 سالروز آغاز عملیات فتح المبین است و به همین مناسبت و به منظور آشنایی خوانندگان نوید شاهد با عملیات فتح المبین و نقش لشکر ثارالله در این عملیات، به تشریح این عملیات به نقل از «اطلس نبردهای لشکر 41 ثارالله» می پردازیم:
نگاه راهبردی
آزادسازی منطقه اشغال شده غرب رود کرخه، از نظر راهبردی بسیار مهم بود. مجاورت شاهراه اندیمشک - اهواز در شرق کرخه - که مسدودشدن آن، بسته شدن گلوگاه خوزستان را تداعی می کرد . از اهمیت آزادسازی منطقه غرب کرخه حکایت می کرد. با حضور نیروهای متجاوز عراقی در این منطقه، علاوه بر اینکه شاهراه اندیمشک - اهواز زیر برد آتش منحنی دشمن قرار داشت، جاده اندیمشک - دهلران، تنها راه ارتباطی شوسه بین استان خوزستان و ایلام، کاملا در تصرف ارتش عراق بود. علاوه بر این، شوش از حيز انتفاع خارج شده بود و دزفول و انديمشک از آتش توپخانه های عراقی در امان نبودند.
موقعیت منطقه
منطقه عمومی غرب رودخانه کرخه، از شرق به رود کرخه، از غرب به مرز بین المللی، از شمال به منطقه ای تقریبا کوهستانی و از جنوب به تپه های رملی منتهی می شود. این منطقه با ۲۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت، از نظر جغرافیایی ناهموار بوده و بلندی های آن، به دلیل پستی زمین در شرق کرخه، به طور کامل، به شهرهای شوش، هفت تپه و جاده اهواز - اندیمشک مشرف است. ارتفاعات ابو صلیبی خات کوههای پرغازه، تنگه های ابوغریب و رقابیه، مراکز رادار سایت ۴ و هد پادگان عین خوش، جاده اندیمشک - دهلران و پل های روی کرخه، چيخواب و دویریج و نقاط مواصلاتی حساسی چون دوسلک و سه راهی قهوه خانه، از عوارض مهم منطقه عملیاتی فتح المبین بودند.
طرح کلی عملیات
قرارگاه مرکزی کربلا با فرماندهی مشترک سپاه و ارتش که ۴ قرارگاه نصر، فجر، فتح و قدس را تحت امر خود داشت، از چهار محور تیشکن، پل نادری، غرب شوش و رفاییه آماده عملیات شد.
قرارگاه قدس با در اختیار داشتن تیپ ۴۱ ثارالله، مأموریت یافت از جناح لشکر10 عراق وارد عمل شود و ارتفاعات کمر سرخ و ۲۰۲، امامزاده عباس، شهر، پادگان، ارتفاعات عین خوش و در نهایت، منطقه ابوغریب را تصرف کند. این قرارگاه، در صورت موفقیت می توانست عقبه لشکر ۱۰ را ببندد. به همین دلیل، نتیجه عملیات قرارگاه قدس بسیار اساسی و سرنوشت ساز بود.
وضعیت تیپ ثارالله
عقبه تیپ ثارالله در پادگان دوکوهه دزفول بود. قرارگاه تاکتیکی (راهبردی) تیپ نیز روی ارتفاع چاه نفت دایر شده بود و گردان های تیپ، با نصب چادرهای گروهی، روی این ارتفاع مستقر شده بودند. تیپ ثارالله در این عملیات، فاقد گردان ادوات و توپخانه بود و تنها چند قبضه خمپاره ۶۰ و ۸۱ سلاح های نیمه سنگین تیپ را تشکیل می داد. البته علاوه بر دو دستگاه نفربری که به تیب داده شد، چند دستگاه تقرير ارتش هم به تیپ ثارالله مأمور شده بود.
مأموریت تیپ
تیپ ۴۱ ثارالله تحت فرماندهی قرارگاه قدس، مأموریت داشت پس از ادغام با تیپ ۸۴ خرم آباد، هم زمان با سایر یگان های قرارگاه، در منطقه عمومی عین خوش، از شمال به سمت جنوب تک کند و ضمن انهدام نیروهای دشمن در منطقه دشت عباس، تنگه ابوغریب را به کمک سایر یگان های قرارگاه قدس مسدود کرده، عقبه نیروهای عراقی را ببندد.
طرح رزمایش تیپ
تیپ ثارالله پس از شناسایی منطقه، سه محور را برای اجرای عملیات برگزید:
1. محور راست: عبور از رودخانه چيخواب از جناح راست ارتفاع كمرسرخ و حمله به سنگرهای دشمن
۲ محور چپ: حرکت از سمت چپ خط حل تیپ، دور زدن روستاهای امامزاده عباس پاکسازی بال های شرقی ارتفاع کمر مرخ و الحاق پا محور جناح راست
۳ محور میانی: عبور از جاده آسفالت و پیشروی به سمت ارتفاع ۲۰۲
شرح عملیات
گردان های محمد رسول الله و علی ولی الله تیپ ثارالله، به فرماندهی علی اکبر خوشی و سید محمد تهامی، غروب ۲۹ اسفند ۱۳۶۰، در حالی که با دو گردان تیپ ۸۴ خرم آباد ادغام شده بودند، به سوی ارتفاع کمرسرخ و ارتفاع ۲۰۲ حرکت کردند؛ اما به دليل آماده نبودن تیپ زرهی لشکر ۹۲ اهواز و تیپ 55 هوابرد، عملیات لغو شد و گردان های ادغامی، به مواضع اولیه بازگشتند. آنها روز بعد، یک بار دیگر به سوی اهدافشان حرکت کردند و در همان شب اول، هدف های کمر سرخ و ارتفاع ۲۰۲ را تأمین کردند.
رزمندگان گردان محمد رسول الله که از دو محور راست و چپ، به فرماندهی علی شادکام و حمید ایرانمنش به کمرسرخ حمله کرده بودند، تا پایان روز دوم ارتفاع را از وجود دشمن پاکسازی کردند.
در محور ۲۰۲ نیز که مسئولیت محور با عبد الحسين رحیمی بود. در همان ساعات نخست، تپه ۲۰۲ به دست نفرات گردان ادغامی علی ولی الله افتاد و این افراد آتشبار و توپخانهی ۱۳۰ میلی متری دشمن در تپه را، سالم به غنیمت گرفتند.
در ادامه، یک گردان از رزمندگان تیپ ثارالله، به فرماندهی عبدالحسین رحیمی که با تیپ ۲ زرهی لشکر ۹۲ اهواز به سوی تنگه ابوغریب می رفتند، به وسیله تانک های تیپ ۱۰ گارد دشمن متوقف شدند.
با روشن شدن هوا، یک گروه ۶۰ نفری به فرماندهی عبدالله عرب نژاد که گردان ۳۴۴ ثائک ۴۷ - ام تیپ ۸۴ خرم آباد را همراهی می کردند، به ارتفاع ۲۰۲ رسیدند، هدف گردان ۲۴۴ ثانگ، آبادی پروه در جنوب غربی تپه ۲۰۲ بود. از آنجایی که این گردان با تأخیر به ارتفاع ۲۰۲ رسید، رزمندگان گردان علی ولی الله بروه را تصرف کردند. سپس پاتک یگان های زرهی دشمن شروع شد.
با پاتک یگان های زرهی مجهز و سازمان یافته ارتش عراق و به دلیل عدم موفقیت تیپ ۲ زرهی لشکر ۹۲ اهواز، جناح چپ تیپ ثارالله خالی ماند و یگان های مستقر در دشت عباس، از سه طرف تحت فشار قرار گرفتند. آنها که پاتک های پی در پی دشمن را یکی پس از دیگری دفع می کردند، سرانجام با احداث خاکریزی پشت امامزاده عباس و اتصال آن به ارتفاع کمرسرخ، مانع سقوط این ارتفاع شدند. همچنین نقرات گردان ادغامی علی ولی الله با تغییر موضع، پشت خاکریزی که در شمال تپه ۲۰۲، روی جاده آسفالت دشت عباس زده بودند، مستقر شدند و پاتک های دشمن به سوی عین خوش را دفع کردند.
روزهای بعد نیز گروههای ش کار تانک تیپ ثارالله، در چندین نبرد، تعدادی از تانک ها و تقریر های دشمن را منهدم کردند. روز ۷ فروردین ۱۳۶۱، قرارگاه قدس به تیپ ثارالله مأموریت داد تا تنگه ابوغریب را تصرف کند. همزمان با حرکت رزمندگان تیپ، نیروهای دشمن که از منطقه قرارگاههای فجر و نصر هدف هجوم قرار گرفته بودند، مواضع خود در مقابل قرارگاه قدس - را ترک و عقب نشینی کردند. بدین ترتیب، رزمندگان تیپ ثارالله با پیشروی به سوی تنگه ابوغریب، در خطوط پدافندی مستقر شدند. منصور همایونفر یکی از جانشینان فرمانده تیپ و محمود انجم شعاع مسئول واحد تخریب نیپ، در این عملیات به شهادت رسیدند.
نتایج راهبردی با اجرای این عملیات، خطر از منطقه ای که به گلوگاه خوزستان نزدیک بود، دفع و ۲۴۰۰ کیلومتر مربع از سرزمینی که از نظر نظامی با اهمیت بود، آزاد شد.
منبع: «اطلس نبردهای لشکر ثارالله»
پایان پیام/
نظر شما
