چرا عملیات بیت المقدس ۷، عملیات عطش نامیده شد؟
به گزارش نوید شاهد کرمان، پس از سقوط شهر استراتژیک فاو، نیروهای عراقی با روحیه بالا در چند جبهه دست به حمله زدند، از جمله جزایر مجنون را با استفاده گسترده از تسلیحات شیمیایی باز پس گرفته و در شلمچه خطوط جبهه را به قبل از عملیات کربلای ۵ باز گرداندند.
عملیات بیت المقدس ۷ با هدف در هم شکستن این روحیه تهاجمی انجام گرفت. نیروهای ایرانی توانستند تا خطوط بعد از عملیات کربلای ۵ پیشروی کنند، اما چون برای تثبیت مواضع خود آمادگی نداشتند و احتمال به کار گیری مجدد سلاح های شیمیایی از سوی عراق زیاد بود، به مواضع خود بازگشتند.
ساعت 6:40 بامداد، دشمن که خود را بازیافته و نیروهایش را سازمان داده بود، با به کارگیری نیروهای احتیاط زرهی اولین پات خود را در محور غرب کانال پرورش ماهی آغاز کرد و توانست منطقه کله گاوی را بازپس گیرد. متقابلا، نیروهای خودی وارد عمل شده و موفق شدند این منطقه را مجددا تصرف کنند. بیت المقدس ۷ در فصل گرمای بالای ۵۰ درجه صورت گرفت. احتمال می رود نقشه عملیات لو رفته باشد.
چرا که در گرما گرم نبرد عراق تاکتیکش را عوض کرد و جلوی دو لشکر کربلا و نجف را گرفت و اجازه داد تا گردان کمیل که در میانه حرکت می کرد تا جلو بیاید بعد عقبه را با هواپیما، بالگرد، توپ و خمپاره بست. تلفات در هر دو طرف جنگ سنگین بود. نیروهای ایران برای اینکه دشمن تصور کند تعدادشان زیاد است، دائم از نقطه ای به نقطه دیگر کوچ می کردند. دستور به عقب نشینی آمد.
برخی گردان ها در تله گیر افتادند. تعدادی از نیروهای ایران به خاطر نرسیدن آب به خط مقدم از تشنگی و گرمازدگی شهید شدند. به همین علت، عملیات بیت المقدس هفت را عملیات عطش نیز می گویند.
در کنار نیروهای لشکر کربلا، نجف و محمد رسول الله ، هشت گردان پیاده از لشکر ۴۱ ثارالله در این عملیات شرکت داشت و با توجه به حجم بالای آتش و منطقه مسطح عملیات تعداد قابل توجهی از نیروهای این گردان ها به شهادت رسیدند، از جمله ۱۴ نفر از رزمندگان شهر رفسنجان از شهدای این عملیات بودند.
خاطرات یکی از امدادگران کرمانی عملیات بیت المقدس7:
در عملیات بیت المقدس ۷ بود که تازه فهمیدیم تشنگی و گرما و گلوی زخمی و طفل تشنه و سپاه محاصره شده و قطعی آب و سم ستوران و اسارت عزیزان یعنی چه؛ فهمیدیم تا تشنگی نکشیده باشی و زخم نخورده باشی و داغ عزیز ندیده باشی؛ حرف از عاشورا و کربلاه زدن فقط یک حرف است.
حدود ساعت ۱۰ صبح بود که دیگر تمامی آب همراه بچه ها تمام شد و گرم گرمای بیابان صورت بچه ها را می سوزاند و جگر تشنه شان را به آتش می کشید و افزایش تشنگی در دمای بالای ۵۵ درجه در کنار آتش انفجارهای سنگین گلوله های خمپاره و توپ و انواع سلاح با کالیبرهای متفاوت به شکل تصاعدی بر جان خسته رزمندگان اثر می گذاشت. تازه این برای بچه هایی بود که سالم بودند و فقط عطش، امانشان را بریده بود .
علت نرسیدن آب به رزمندگان، تا حدود ساعت ۱۱ صبح ، آتش سنگین دشمن و محاصره از سه جهت و بسته شدن خط عقبه تدارکات لشكر از طریق آتش شدید دشمن بود، که هر تویوتای تدارکات که می آمد اکثرة مورد اصابت گلوله قرار می گرفت و خودروهای تدارکات بیشتر مورد اصابت قرار گرفته بودند و هر از گاهی فقط یک وانت همراه با آب نوشیدنی می آمد که با توجه به تعداد نیروها و تشنگی و گرمای شدید تقریبا می شود گفت به جایی نمی رسید.
پایان پیام/
