اتحاد رمز پیروزی است

به گزارش نوید شاهد کرمان، شهید "علی‌اکبر پرتوی" بيستم شهريور 1346 متولد شد. وی به ‌عنوان بسیجی در جبهه حضور يافت. سرانجام در ششم فروردین 1363، در بيمارستان شهید بهشتی‌ شيراز بر اثر عفونت شديد ناشی‌ از مجروحيت جنگي به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

بخش هایی از وصیت نامه شهید "علی‌اکبر پرتوی" را مرور می کنیم:

خدا را شکر می گوئیم که خداوند ما را از لشکریان امام زمان(عج) قرار داد که با این مزدوران از خدا بی خبر وارد ستیز شدیم.

بالاخره خدا را شکر می گوئیم که خداوند چشم و گوش این مزدوران و اربابانشان را بست و این جنگ را بر ما تحمیل نمود و ما از این نعمت بسیار خوب خیلی استفاده ها می بریم و ای مردم مسلمان بدانید که این یک آزمایش است که خداوند دانا از بنده هایش می کند و ذره ذره از هر کار در این موقع آزمایش است.

ای مردم شهیدپرور بگوش باشید که این منافقین از خدا بی خبر که دست به هر کاری می زنند پس شما جلوی آنها را بگیرید و از اول انقلاب همانطور که اماممان همیشه ذکر می کند اتحاد رمز پیروزی است و همه با هم شویم و اختلاف را کنار بگذاریم و همچنین در قرآن نیز آمده است که “واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقو” به ریسمان محکم الهی چنگ زنید و هرگز متفرق نشوید و ای برادران عزیز محترم من اینجا که واقعا دانشگاه است به همگی شما می گوئیم که هر کس که داد بی خود بزند اما به اینجا نیاید کار خوبی نمی کند و باید حتما دستورات مقامات را اطاعت نموده و باید با آنها همکاری کنیم.

مردم باید بدانید که کوچکترین کمکی که به این انقلاب بکنید با حسین(ع) در روز عاشورا همکاری کرده اید و ثواب این کار شما چندین برابر می شود. اگر کوچکترین ضد کاری را در مورد این انقلاب بکنید مثل آن است که در روز عاشورا است که بر روی امام حسین(ع) تیری زده اید پس مواظب کارهای خودتان باشید که کار خطا نکنید و چند کلمه ای با خانواده دارم که چنین است: ای اعضای خانواده من می دانم که همیشه شما را جز آزار کاری نکرده ام و انشاالله که ببخشید.

ای مادر و پدر عزیز، من یک امانتی بودم از نزد خدا و بلکه تمامی مردم امانتی هستند نزد اقوام، اما خدا بنده های خالص خودش را زودتر می پذیرد و همانطور که گفتم من یک امانتی بودم در نزد شما که خدا امانتی که بدست شما داده بود از شما گرفت و ای مادر و پدر عزیز از شما می خواهم که در شهادت من گریه و زاری و از این قبیل کارها نکنید مگر زینب(س) در مرگ برادر و دیگر اقوامش گریه و زاری کرد و شما هم باید از زینب(س) که بهترین زن و والاترین زن در نزد خداوند و ائمه اطهار و پیامبران و مومنین است درس بگیرید.

ای پدر و مادر و برادران و خواهرانم من نمی گویم که گریه زاری زیاد نکنید . گریه و زاری بکنید که نزد خدا شهید واقعی باشیم. گریه و زاری کنید که حسین(ع) در روز عاشورا در مظلومیت جان سپرد و شهید شد و بالاخره گریه و زاری کنید که چرا خداوند این همه نعمت های بی کران و بزرگ به ما داده است اما ما نمی توانیم شکرگزار نعمتهای او باشیم.

ای مادر و پدر و عزیزان من گریه و زاری نکنید من دلم می خواهد که شما چنان استقامتی کنید که همچون زینب(س) که افتخار می کرد که برادرش حسین(ع) در راه خدا جان سپرد شما هم افتخار کنید که بچه شما در راه خدا و دین خدا جان خود را فدا کرد. انشاالله که خداوند متعال من را اگر شهید شدم از شهیدان واقعی خود قرار بدهد.

پایان پیام/