مرکز اسناد ایثارگران منتشر کرد:
هرمز محمدبیگلو؛ فرمانده‌ای از رشت که دانشگاهش سنگر جهاد بود
شهید هرمز محمدبیگلو از پیشگامان مبارزه، از یاران شهید چمران و از نخستین فرماندهان سپاه در شمال کشور بود؛ مردی که نه به دنبال نام بود، نه مقام، بلکه در پی حضوری ماندگار در دانشگاهی که آن را هیچ‌کجای زمین نمی‌توان یافت.
به گزارش نوید شاهد گیلان، شهید هرمز محمدبیگلو، مردی از تبار غیرت و ایمان، در سال ۱۳۳۷ در شهر رشت چشم به جهان گشود. تحصیلاتش را در همین شهر گذراند و همزمان، با شور انقلابی‌اش در صف نخست مبارزان نهضت اسلامی قرار گرفت. پس از پیروزی انقلاب، در شکل‌گیری سپاه پاسداران رشت نقش کلیدی داشت و از نخستین نیروهایی بود که با تمام وجود در برابر گروهک‌های منافق و ضدانقلاب ایستاد.
تعهد عمیق دینی و روحیه فداکاری، او را به سوی جبهه‌های نابرابر اما روشن و پرامید کشاند؛ جایی که در کنار شهید مصطفی چمران، در نبردهای سخت پاوه حضور یافت و نامش را در کنار رادمردان تاریخ ثبت کرد.
او در سال ۱۳۵۹ به‌عنوان فرمانده نظامی استان‌های گیلان و مازندران منصوب شد و در پادگان المهدی، آموزش ۲۶ هزار نیروی رزمنده را عهده‌دار گردید. رزمندگانی که او با دست‌های خود تربیت کرد، دوشادوش او در عملیات‌ها حاضر شدند.
اما شهید محمدبیگلو، دلبسته‌ی میدان جنگ بود. دانشگاهی که به‌قول خودش «در هیچ جای کره زمین پیدا نمی‌شود»؛ دانشگاهی که در آن درسِ کشور‌داری، شجاعت، اطاعت از ولی‌فقیه، ایثار، و دفاع از مظلوم را نه با کلام، بلکه با عمل می‌آموزند.
سرانجام در ۲۴ تیر ۱۳۶۱، در عملیات رمضان، در منطقه شلمچه به شهادت رسید و به آرزوی دیرین خود رسید؛ پرواز در مسیر حقیقت و وصال.
در بخشی از وصیت‌نامه‌ی او چنین آمده است:
«ای پویندگان راه حق و حقیقت، سلام آتشین مرا بپذیرید. من با آگاهی و شناخت کامل پا به راه الله، که همان راه حسین (ع) است، گذاشتم و به ندای "هل من ناصر ینصرنی"، که در این زمان از حلقوم مبارک حضرت امام خمینی (ره) برمی‌خیزد، لبیک گفتم.»
و آیه‌ای که در ابتدای وصیت‌نامه‌اش نقش بسته بود، گواه راهی است که با ایمان و یقین پیمود:
"لایستوی القاعدون من المؤمنین... وفضل الله المجاهدین علی القاعدین أجرا عظیما"
سوره نساء، آیه ۹۵
یاد و راه شهید محمدبیگلو، همیشه زنده است؛ در سنگرها، در دل‌ها، و در وجدان بیدار مردمان این سرزمین.
