نماهنگی کوتاه اما تأثیرگذار از مراسم تشییع باشکوه پیکر مطهر حاج «حسن جوشن»، بسیجی جانباز و از رزمندگان سرافراز دوران دفاع مقدس منتشر شد؛ وداعی پرشور با مردی که عمر خود را وقف خدمت به جبهه‌ها و زائران کربلا کرد.
جمشید بشکول، نوجوانی ساده‌دل از دیار فومن، درست در چنین روزی، هفتم مردادماه ۱۳۶۴، در عملیات «قادر» در منطقه‌ی کلاشین، ناپدید شد؛ نه از یاد، که از چشم‌ها. هنوز بی‌سیم‌اش در دل کوه‌ها صدا می‌زند: «من اینجام... برای وطن.»
یادواره سردار سرتیپ پاسدار شهید مدافع حرم، «مرتضی حسین‌پور شلمانی» ملقب به «حسین قُمی»، از فرماندهان برجسته جبهه مقاومت و فرمانده عملیات قرارگاه حیدریون، در گلزار شهدای شهر شلمان برگزار خواهد شد.
شهید «جواد زرجام» هنگامی که به‌جای باران نقره‌ای گیلان از آسمان جنوب ایران، باران گلوله می‌بارید در غرب پل کرخه، شاعرانه‌ترین بیت خود را سرود و مستانه در خون خود غلتید تا به دیدار معشوق برود.
شهید سلیمان جعفری نصرالله‌آبادی در سفارش به همسرش گفته است آن روز که ما این مسیر را انتخاب کردیم به‌تمامی مسائل که پیشروی ما بود فکر کردیم و حال نیز از اینکه خدمتگزار اسلام و کشورم هستیم بی‌هیچ تردیدی احساس افتخار می‌کنم.
در وصیت‌نامه شهید علیرضا دلکش آمده است: به افراد حزب‌الهی توصیه می‌کنم که شخص‌گرایی و دودستگی را کنار بگذارند و پیرو خط امام باشند و مبادا انقلاب را فدای سلیقهٔ شخصی خود بکنید.
شهید حسین خدادوست، جوان فومنی که در قامت یک سرباز ارتش به جبهه رفت و در میمک آسمانی شد، وصیتی از خود به‌جا گذاشت که امروز هم شنیدنش تکان‌دهنده است. از حفظ راه امام گفت، از زنده نگه داشتن جبهه‌ها، و از ملتی که باید تا همیشه، در میدان بماند؛ با ایمان، با حضور، با یاد شهدا.
شهید دانش‌آموز «رسول فرجی» تنها چند هفته پس از آغاز سال تحصیلی، مدرسه را ترک کرد تا به فرمان امام لبیک بگوید. او در قامت یک نوجوانِ اهل اشکور، به جنگ رفت و در ۱۶ بهمن ۱۳۶۱ در مریوان به شهادت رسید. وصیت‌نامه‌اش، سرشار از شعور دینی، فهم ولایی و دغدغه ترویج فرهنگ اسلام است؛ وصیتی برای امروز.
در وصیت‌نامه شهید احمد شادرام آمده است: مهدی امام‌زمان (عج) اول وقت به نماز می‌ایستد و نماز بپا می‌دارد شما نیز اول وقت به نماز بایستید تا نماز شما با نماز امام‌زمان نزد خدا برود. سرمایه عظیم شما خدا است.
خاطره‌ای بامزه از حاج جوشن و صبحانه‌ای که مسیرش را گم کرد
خاطره‌ای شیرین و به‌یادماندنی از حاج حسن جوشن، رزمنده گیلانی و سقای مهربان لشکر ۲۵ کربلا، که یک صبح زود در جبهه‌ها، شیر را با دوغ عوض کرد و لبخند را به چهره رزمندگان آورد.
مردم استوار و غیرتمند گیلان، ظهر جمعه سوم مرداد ۱۴۰۴، در رشت به خیابان آمدند تا در راهپیمایی «جمعه‌های خشم و نصر»، فریاد دادخواهی ملت فلسطین و نفرت از رژیم صهیونیستی را به گوش جهان برسانند.
در مردادماه سال ۱۳۶۷ و همزمان با بازدید حضرت آیت‌الله خامنه‌ای از پادگان هفت‌تپه و لشکر ویژه ۲۵ کربلا، حاج جوشن با بیانی کوبنده و پرشور، رجزهایی از جنس ایمان و آگاهی سرداد؛ سخنانی که آن‌چنان نافذ و دقیق بود که رهبر انقلاب، وی را تجلی «درک روشن حزب‌الله» توصیف کردند.
در یکی از سخنان کمتر منتشرشده حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در سالهای پایانی دفاع مقدس، معظم‌له با بیانی صریح و تحسین‌آمیز، از قدرت بیان، عمق تحلیل و درک سیاسی حاجی جوشن به‌عنوان نماد آگاهی و بصیرت حزب‌الله یاد کردند.
پیکر حاج حسن جوشن، جانباز و پیشکسوت دوران دفاع مقدس، با حضور نماینده عالی دولت در گیلان و مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران گیلان در گلزار شهدای رشت تشییع و به خاک سپرده شد.
در وصیت‌نامه شهید محمد بابایی حسن‌سرائی آمده است: به نظر من ساکت‌بودن در زمانی که جنایتکاران دستشان تا مرفق به خون محرومین و مستضعفین آلوده است معنایی ندارد.
در قسمتی از وصیت‌نامه شهید حمزه کروبی آمده است: به قول امام تا ظلم است مبارزه هم هست و هرگز شما جهاد در راه خدا را فراموش نکنید که خداوند صابرین را اجری عظیم خواهد داد.
در وصیت‌نامه دانش‌آموز شهید سید امین موسوی آمده است: خداوندا تو خود وعده داده‌ای که کشته‌شدگان در راهت زنده‌اند. تو خود گفته‌ای که مشتری جان و مال مؤمنین هستی؛ پس چرا خود را در راهت فدا نکنم. خداوندا! اسلام و مسلمین را سربلند کن و دشمنان قرآن را نیست و نابود بگردان.
در قسمتی از وصیت‌نامه شهید جمشید حق‌دوست آمده است: خوشحالم که جانم را نثار اسلام و مکتب حضرت محمد (ص) و علی (ع) می‌کنم و افتخار می‌کنم که ایدئولوژی‌ام اسلام است، اسلامی که به من فهماند چگونه بیندیشم و چگونه راهم را انتخاب کنم.
در وصیت‌نامه شهید اردشیر شادعلی نیا آمده است: یک سال و اندی از جبهه‌های غرب به جنوب و از جبهه‌های جنوب به غرب دنبال شهادت دویدم تا آن را به دست آورم. خدایا! شهادت در راهت، حجله دامادی من است.
شهید «سید عبدالکریم اتقیاء» پسر برومند اهل انزلی که در عملیات محرم جانش را نثار اسلام و انقلاب این آب و خاک کرد؛ مرد عمل بود نه شعار و در راه رسیدن به هدفش خستگی‌ناپذیر و مصمم بود.