صفدر

تنها چیزی که او را آرام می‌کرد کمک هایی بود که گه گاه برای رزمندگان می فرستاد. اما او نمی دانست چند سال بیشتر تا رسیدن به آرزویش فاصله نیست...

مادر شهید ؛ شب و روز برایش فرقی نمی کرد داوطلب ماموریت های افتخاری می شد خصوصیات اخلاقی او در نزد دوستانش زبانزد بود با وجودی که در پادگان فرماندهی گردان را بر عهده داشت تمامی سربازان و درجه داران او را دوست می داشتند

از کودکی هر وقت پرواز پرنده ای را در آسمان می دید دلش از شوق و نیاز مالا مال می شد و میل بال گشودن در فضای لایتناهی او را به رویایی شیرین فرو می برد .