نقد ارمغان بهداروند بر نمایش «هفت عصر هفتم پاییز» به کارگردانی ایوب آقاخانی
ارمغان بهداروند:« غلبه ی مولف بودن ایوب آقاخانی در سومین حلقه از پرتره های جنگی اش بر نقش کارگردانی اش به شدت مشهود است. مولف با خردمندی و به مدد اندک شخصیت های داستان، کانون روایت خود را بر تشریح جنبه های فکری و فضیلت های قهرمانِ غایب متمرکز می نماید و در این بازسازی البته آن چه که به خوبی ذهن و ذکر نویسنده را یاری می کند بهره مندی از ظرفیت های ادبی و کنش های زبانی متن است.»