نود شاهد گلستان

من تو را غریبانه به آغوش کشیده بودم. جمعیت زیادی ما رو متحیرانه نگاه می کردند. انگار لحظه آخر وداع پدر و فرزند است. همه به گریه افتاده بودند. در آن لحظه آغوش تو عجب آرامشی داشت