شهیده «مریم مرادی پور» از تبار گلها بود/ پرواز به سوی جاودانگی
سهشنبه, ۱۲ تير ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۵۴
دشمن سنگدل هیچگاه نتوانست پاکی کودکان معصوم را تحمل کند. کودکانی که هیچ چیز از مفهوم جنگ و دشمنی نمی دانستند و مریم مرادی پور از تبار همین گلها بود.
نوید شاهد کرمان، در دوازدهم تيرماه 1367 هواپيماي مسافري ايرباس ايران که از بندرعباس عازم دُبي بود، بر فراز آب هاي خليج فارس و در نزديکي جزيره "هنگام" مورد هجوم يگان هاي دريايي متجاوز آمريکايي مستقر در آب هاي خليج فارس قرار گرفت و سقوط کرد.
شهید مریم مرادی پور در سال 1360 در شهرستان کهنوج متولد شد. اولین قدم ها را بر زمین گرم کهنوج گذاشت و چگونه خواندن و نوشتن را در میان نخل های سز به فلک کشیده نخلستان آموخت. هنوز 7 بهار بیشتر از زندگی مریم نگذشته بود که دست در دست مادر راهی سفری بی بازگشت شد.
اين هواپيما حامل 298 مسافر و خدمه بود که تمامي آنها اعم از مرد و زن و کودک و نوجوان و کهنسال با وقوع اين جنايت فجيع به شهادت رسيدند.
در ميان سرنشينان هواپيما، 66 کودک زير 13 سال، 53 زن و 46 تن تبعه کشورهاي خارجي نيز بودند که کشته شدند. ساقط کردن هواپيماي مسافربري جمهوری اسلامی ايران از سوي جنايتکاران آمريکايي، در حقيقت يکي ديگر از مراحل رويارويي استکبار جهاني با ملت بزرگ ایران براي تقويت متجاوزان عراقي در جبهه هاي جنگ بود.
دشمن سنگدل هیچگاه نتوانست پاکی کودکان معصوم را تحمل کند. کودکانی که هیچ چیز از مفهوم جنگ و دشمنی نمی دانستند،کودکانی که در قاموس ذهن و زندگی آنها،واژه کینه و نفرت جایی نداشت.این کودکان گلهای نوشکفته و معطر بوستانی بودند که با تاراج خزان رفتند و از آنها چیزی جز گلپرهای سرخ بر زمین ریخته ،باقی نماند و مریم مرادی پور از تبار همین گلها بود.
آن روز مریم خوشحال و ذوق زده از این که می تواند سوار بر هواپیما شود و در آسمان پرواز کند و به رویای شیرین کودکی اش واقعیت بخشد، همراه مادر از خانه بیرون آمد ساعتی بعد ،هنواپیما در آسمان و بر فراز آبهای نیلگون خلیج فارس به پرواز درآمد و هنوز مدتی نگذشته بود که ... دریا آغوشش را برای گل های پرپری که از آسمان به طرفش می آمدند گشود.
همه دیدند که آبی و قرمز و آب و آتش به هم آمیختند و دشمن سیه دل بار دیگر فاجعه ای اسفناک آفرید...مریم و مادرش نیز در همان آسمان همراه فوجی از کبوتران پر و بال سوخته ،پرواز به سوی دوست را آغاز کردند.
شهید زرخاتون سابق نژاد لاله ای بود که در باغ خون و شهادت روئید. او از طایفه شقایق های ارغوانی بود که سرخی خونش زینت آرای ساحت سبز ایران گردید.
دوازدهم تیرماه سال 1367، زرخاتون همراه با دختر 7 ساله اش سوار بر هواپیمای مسافربری گشته و عازم سفر شدند. سفر به سوی جاودانگی، به سوی نور، آنان همچون پرنده های مهاجر کوچیدند و چه زیباست از آسمان به آسمان کوچیدن....
نظر شما