شهادت بهترين سرمشق و والاترين روش براى رسيدن به الله است

به گزارش نوید شاهد کرمان، شهید "احمد کمساری نژاد" بیستم شهریور 1341 در روستای فیض آباد از توابع شهرستان راور به دنیا آمد. وی سال ۱۳۵۶ که در پایه دوم راهنمایی مشغول به تحصیل بود، از طریق روحانیون و دوستان با افکار امام(ره) آشنا شد. احمد تنفر خود را با پاره کردن عکس شاه ابراز کرد که باعث دستگیری و ضرب و شتم وی شد و به همین دلیل از ادامه ی تحصیل سر باز زد و در دکان نانوایی به کار مشغول شد. وی لباس خدمت به تن کرد و پس از روزها انتظار عازم جبهه شد و سرانجام در 23 مرداد 1361 در منطقه کوشک به شهادت رسید.

در ادامه وصیت نامه شهید "احمد كمسارى نژاد" را مرور می کنیم:

مادرم مبادا قطره اى اشك به خاطر از دست دادن مبريزى، زيرا امانتى بودم در نزد شما، آنها كه جز عشق به خدا به چيزى دل نمى دهند، آنها كه راهشان را جز براى رسيدن به الله عاقبت با قلبى آكنده از عشق سينه اى خونين و سرى شكافته و دستى بريده به سوى معبودشان مى شتابند و رسيدن به مقصود برايشان چه آسان است كه خود مى دانند خداى گونه شدن چه لذتى دارد.

اگر چه از ابتداى تاريخ قابيل و قابيليان، نمرودها و فرعونيان، تا ابوسفيان و يزيديان همواره در پى خاموش كردن نور حق بر پاى خاسته و در برابر دشمنان حق پرچمداران سپاه حقيقت و فضيلت و انسانيت قلم برافراشته و با زندگى و وجود ننگين خونين واشراف ادمى و كرامت انسانها را به تباهى و فساد كشاندند، اما در اوج همين سياهيها و نيرنگها ظلمها تسلط مطلق خورشيدهاى پرفروغ و فروزان ابرهاى سياه و غليظ كنار زدند و رشته های تابناك و حيات بخش خويش را بر بشريت و دلهاى انسانهاى آزاده و حق جو و بلند همت گستردند.

ميدان اين اسطوره هاى ايثار و مقاومت و اين الگوهاى شهامت و شهادت در لحظه لحظه هاى انقلاب خونبار اسلاميان ار 15خرداد 42تا 17شهريور 57از 17شهريور تا 22بهمن 57، پيشگامان مبارز و پاكبازان انقلاب راستين اسلامى و جاى پاى گامهاى استوارشان بر خط سرخ شهادت، بهترين سرمشق و والاترين روش براى رسيده به الله بوده و هست و خواهد بود و در همين خط خونين است كه گام هاى پاك باخته انقلاب يكى يكى در قبول دعوت حق به سوى او مى شتابند و همچون چراغى در دل عاشقان الله مى تابانند و با خون خود پيام مى دهند كه ما مى ميريم، رنجديدگان جامعه بگوييم كه زندگى در رفتن است، نه به مقصد رسيدن كه مقصد پايان زندگى انسانى است.

همه يكسان به مرگ مى رسند، ولى همه يكسان زندگى نكرده اند، زندگى مرگ است و مرگ مقصد بايد در راه پيروزى باشد، متعهد مى شوم به قران كه در راه خدا به جنگ با كفار بروم و شايد اگر نتوانم يكى از آنها را بكشم، يعنى كفار را از بين ببرم پس بگذاريد خونم به ديگر شهدا پيوند بخورد، اى كسانى كه صداى مرا از اين وصيت نامه مي شنوند تا آنجا كه قدرت داريد اين انقلاب را يارى دهيد نگذاريد خون اين شهيدان پايمال شود.

اين جنگ خيلى مقدس است، شما را به خون شهيدان سوگند نگذاريد به سازش كشيده شود و هرگز تا خون در بدن داريد امام را تنها نگذاريد و هميشه سر نماز او را دعا كنيد تا زمانى كه يك مسلمان ادمى ذليل است مبارزه است و اين مبارزه بى امان تا نابودى كفر و شرك و نفاق ادامه خواهد داشت من در اينجا اگر شهيد شدم قسم مى خورم به خونم كه پدرم مادر من اما را تنها نگذاريد چون نها مثل مردم كوفه نخواهند بود .

پایان پیام/