شهادت راه رسیدن به خداوند است

به گزارش نوید شاهد کرمان؛ شهید «معین الدین ظهیری» شانزدهم شهریور 1348در روستای نودژ منوجان از توابع شهرستان کهنوج چشم به جهان گشود. وی تا دوم راهنمایی درس خواند، به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست ویکم اسفند 1363در شرق دجله بر اثر جراحات جنگی به شهادت رسید، پیکر وی در منطقه به جا ماند.

بخش هایی از وصیت نامه شهید «معین الدین ظهیری» را می خوانیم:

الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عندالله اولئک هم الفائزون
آنهایی که ایمان آوردند و هجرت کردند و جهاد کردند در راه خدا با اموالشان و جانهایشان نزد خدا بالاترین درجه را دارند و ایشان از رستگاران هستند.

شهادت زندگی و حیات است. شهادت راه رسیدن به خداست، شهادت در مقام اولیاءالله قرارگرفته است. شهادت شیوه راه حسین است، شهادت راه ائمه معصومین است، شهادت راه شیعه است، آن شیعه ای که امام اولش و رهبرش در محراب عبادت شهید می شود و محراب را که محل حرب است. محل جنگ است و به سنگر تبدیل می کند. سنگری محکم و شکست ناپذیر و مسلما فناناپذیر، سنگری جاودانه که تا بهنگام ظهور هم پاینده است. آنگاه که بسوی جبهه روان شدم دل از همه چیز برداشتم.

آن چیزی که خدا به من داده بود در طبق اخلاص گذارده و تقدیمش کردم. شاید مرحمت کند و آن را باز ستاند ما می دانیم روزی باید بمیریم سپس چرا به بهترین شیوه نمیری که شهادت بهترین شیوه است. زیرا امامان معصوم با این راه را برای مردن انتخاب کردند امید رسیدن به کربلا را دارم ولی اگر نرسیدم و در این راه شهید شدم.

مادر از تو می خواهم که برایم گریه نکنی، چون که علی اکبر امام حسین (ع) به راه اسلام رفته است و من که حتی ارزش یک شاخه موی علی اکبر ندارم، ولی مادر از تو خواهش دارم اگر خدا هدیه ام را که جانم می باشد قبول کرد و شهید شدم پس از شهادت تا یک ماه پرچم سبزی در خانه بزن و بهنگام دفنم بر کفنم بنویسید:
الله اکبر الله اکبر الله اکبر - لا اله الا الله - لا اله الا الله و این شعر را در قابی نوشته بر بالای سر قبرم قرار بدهبد.

پایان پیام/