همگی مطیع امر رهبر باشید

به گزارش نوید شاهد کرمان؛ شهید «محمد عظيمی راويز» هفدهم فروردين 1348، در روستاي راويز از توابع شهرستان‌رفسنجان به دنيا آمد. وی تا پايان ‌مقطع متوسطه در رشته رياضی درس خواند و ديپلم گرفت. كشاورز بود، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. سرانجام پنجم ارديبهشت 1367، در حلبچه بر اثر اصابت تركش، شهيد شد.

در ادامه بخش هایی از وصیت نامه شهید «محمد عظيمی راويز» را مرور می کنیم:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمْ
حمد و سپاس خدای را که برما منت نهاد و ما را از قید و بند دینا و از گمراهی و ضلالت و فساد و تباهی خارج ساخت و به صراط المستقیم رهنمون گشت که از زبان از بیان آن عاجز و قلم از نوشتن آن قاصر است. و سلام و درود به پیشگاه فرمانده کل آقا امام زمان و نایب برحقش و فرمانده کل قوا امام امت و سلام و درود بر ارواح طیبه شهدای اسلام از صدر اسلام تا کربلا و از کربلا تا کربلاهای ایران.

اما ای ملت قهرمان پیام کوچکی به شما عزیزان دارم. اما خدا شاهد و گواه است که زبانم قاصر و دستانم ناتوان از نوشتن است. اما به عنوان هدیه کوچکی ازطرف سرباز کوچکی از اسلام و سپاه اسلام.
ای مردم قدر رهبر را بدانید و حرف ایشان را گوش نمایید. و اوامرش را اطاعت کنید که هرگز پشیمان نخواهید گشت و هر چه درایم به واسطه وجود مقدس امام است پس شما بکوشید در حفظ انقلاب که بمادا خدای ناکرده آسیبی به انقلاب برسد. و این هدیه الهی از دستمان بیرون رود که بعداً پشیمانی به بار می آورد و همه شما بهتر از ما از فداکاریها و مجاهدت های امام آگاهید و امام را بهتر از ما می شناسید. پس در راه امام حرکت نمایید. اگرچه سختی ها و دشواریها بسیار زیاد است اما با توکل به خدا همة مشکلات حل خواهد گشت .

پس بر خدا توکل نمایید و از سختی های راه نهراسید که خدا با ماست و پیروزی از آن ماست پهخ در این راه کشته شویم و چه زنده بماینم. بدانید دنیا قصد فریب ما را دارد. دنیا ظاهری زیبا، با آرایش های گوناگون ظاهراً دلربا و فریبنده می باشد. که کمتر کسی می تواند از چنگ آن فرار کند وافراد کمی می توانند از این جهان دینی سالم و کامل برد ببرند که در آن جهان به دردشان بخورد. اما افسوس که پای همه می لغزد و با این همه عبرتها و پندها که در دنیا می بیند باز هم به خود نمی آیند.و کارهای قبل از سر می گیرند و می گویم همه باید برویم و هیچکدام ماندنی نیستیم و چاره ای جزرفتن نیست و پس بکوشیم که با عزت و احترام برویم.

اما پیامم به دوستان گرامیم. ابتدا از همگی دوستان عزیزم طلب عفو دارم و از همه می خواهم که مرا حلال کنند اگر خوبی و بدی از دست من دیده اند مرا عفو نمایند و ببخشند. بعد همگی مطیع امر رهبر باشید و دست از رهبر برندارید. دل به این دنیای زودگذر و پرفریب نبندید و گول شیطان و نفس اماره را نخورید و گوش به فرمان امام باشید و بر خدا توکل کرده در راه او بکوشید و مبادا سستی به خود راه دیهد که پشیمان خواهید شد.

پایان پیام/