کوردلان بدانند که کورکورانه به این راه نرفته‌ام
به گزارش نوید شاهد کرمان؛ شهید «محمد حقگویی» هفتم تير 1347، در شهرستان بردسير متولد شد. وی تا دوم راهنمايی درس خواند، به عنوان پاسدار وظيفه به جبهه اعزام شد. سرانجام پانزدهم خرداد 1367، در شلمچه بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسيد.
در ادامه بخش هایی از وصیت نامه شهید «محمد حقگویی» را مرور می کنیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
خدا را سپاس می گویم که به من قبل از مرگم (خدا کند توفیق شهادت در راه خدا و آرمانهای والای اسلامی به من عنایت کند) فرصت نوشتن این وصیت نامه را داد.
خدایا به تو پناه می برم و از تو یاری می جویم. خدایا به حدی گناه کردم و از فرمان تو سرپیچی نمودم که شرمنده‌ام مرا از بخشیده شدگان خودت قرار بده.
اگر شهید شدم چشمان را باز بگذارید تا کوردلان بدانند که کورکورانه به این راه نرفته ام. دستان را بیرون از تابوتم بگذارید تا راحت طلبان و دنیاپرستان ببینند که چیزی با خود به آن دنیا نمی برم و مشتانم را گره کنند تا کافران بدانند که جسم بی‌جانم نیز نخواهد گذاشت حتی لحظه ای به خود آرامش ببینند.
پدرجان خداوند می فرماید دو راه برای انسان گذاشتم یکی خوب و یکی بد. من راه خوب را انتخاب کرده ام. پدرم از اینکه جان ناقابلم را هدیه رهبر و ملتم می کنم مپندار که من مرده ام بلکه زنده ام و در نزد خدای خود روزی می خورم.
سخنی با مادرم دارم. مادر بر خود ببال و بر خویشتن افتخار کن که فرزندت را در راه خدا دادی. صبور باش جامه نو بپوش و شادی کن.
اما خواهرم که برایم دلسوز و مهربان بودی من از شما خجلم چون بسیار برایم زحمت کشیدید. گریه نکنید شادی کنید و جامه نو بپوشید زیرا تنها برادرتان داماد شده. دامادی که خلعت دامادیش کفن و حنای عروسیش خون و حجله زفافش قبر است.
اما سخنی با برادرانم، برادران عزیز و مهربانم خواهش می کنم اگر خبر شهادت تنها برادرتان را شنیدید صبور باشید جامه نو بپوشید. امیدوارم برادر خوبی برایتان بوده باشم. برای همه شما طلب صبر و استقامت از پروردگار خواهانم. از برادران و خواهرم می‌خواهم که به مادرم دلداری بدهند و به او بگویند که شهید شدن در راه اسلام هیچ غم ندارد.
در پایان امیدوارم که هر کدامشان فردی مفید در راه به ثمر رساندن انقلاب اسلامی باشند. پدر و مادرو برادرانم و خواهرم اقوام و بستگان را به خدا می سپارم.
پایان پیام/
