کاش پیرو واقعی دین خدا و آیین اسلام باشیم
نوید شاهد: شهید «لطیف شیخی بربرق» فرزند «اسدالله»، 1 بهمن‌ماه 1335 در تهران دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 5 اردیبهشت 1363 به فیض شهادت نائل آمد. قسمت‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.
بسم الله الرحمن الرحيم
«مپنداريد كه شهيدان راه خدا مرده‌اند بلكه زنده به حيات ابدی شدند و در نزد پروردگارشان متنعم خواهند بود»
اين وصيت‌نامه را كه دارم می‌نويسم در يكی از جبهه‌های جنوب هستم و می‌دانم جان نالايق كه امانت خداست را در اين راه خواهم داد. بايد در اين راه خون دهيم تا ريشه ظلم و ستم كنده شود و اسلام پيروز گردد و خدا می‌فرمايد كه: «هر كس مرا ياری نمايد من او را ياری خواهم كرد.» ما بايد افتخار بكنيم رهرو حسين بن علی(ع) هستيم، ما بايد افتخار بكنيم به جبهه آمديم، ما بايد افتخار بكنيم كه خداوند به سر ما منت گذاشته و ما را وسيله آمدن منجي بشريت حضرت حجه بن الحسن(عج) برای از بين بردان سياهی‌ها و گمراهی‌ها و ضلالت قرار داده است و ای كاش اين افتخار نيز نصيب ما می‌شد به يک وسيله‌ای خودمان را متصل به رسول اكرم(ص) بكنيم و از پيروان واقعي دين پروردگار و آيين اسلام گرديم. بايد افتخار بكنيم كه سرباز نائب برحق امام زمان(عج)، امام خمينی هستيم و بايد اقرار نمايم به اين بنده نالايق و ضعيف در مقابل خداوند هيچی از خود ندارم و هرچه دارم از آن اوست و نيز خداوند می‌فرمايد: «من جان شما را به بهای بهشت می‌خرم و اين نعمت را نيز خودش به ما ارزانی داشته و آن نعمت هدايت ما بوده است، هدايتی كه در مقابلش بهشتی جاويدان و بهترين نعمت‌ها در نزد خودش به دنبال خواهد داشت.
وای به حال كسانی كه اين نعمت خدا را ناديده گرفته‌اند، هدايت نشده‌اند، از اين نعمت بی‌بهره مانده‌اند و آخرت در آتش عذاب خواهند سوخت و بيشتر كسانی هستند كه مسلمان بوده ولی مطيع امر ائمه اطهار و نائبان آنها نيستند و اينها سخت در گمراهی به سر میبرند و در آخرت از كفار هم بدتر به عذاب الهی دچار خواهند شد.
همسر عزيزم! اميدوارم بعد از من برايم گريه نكنی و اميدوارم زينب‌وار راهم را ادامه دهی. پرچم سياه روی قبر من نزنيد بلكه پرچم سبز بزنيد، امام و اين انقلاب را در حد توانايی ياری نمايی.
