در سالروز شهادت « یوسف کمالی پور» منتشر می شود؛
آري! شايد شما كه اين كلمات را اكنون مي خوانيد درد مرا ندانيد و شايد حتي نتوانيد تصور آن را بكنيد دوستاني كه مانند خورشيد روشن كننده راه من بودند و كلامشان مانند آهنگ دلنشين و صوت قرآن بود كه گوش را نوازش مي داد. آري! وقتي من مي انديشم كه چه جوانهاي خوبي از اين آب و خاك به دست صداميان ملعون به خاك و خون كشيده مي شوند. فقط به خاطر اينكه پيرو امر امام و خدايشان هستند. به خودم مي گويم: بايد بايستم و تا آخرين نفس و آخرين قطره خون بجنگم و پيروز شوم و يا به آرزويم شهادت برسم.