زندگی نامه - صفحه 21

عاشق خدا بود و تنها با ياد خدا بود كه آرامش داشت او از پاي تخته سياه و از كلاس مدرسه گريخت تا در كلاس جهاد و ايثار بر تخته سرخ زمين مشق پايمردي نويسد و با خون پيام عشق دهد كه اي عاشقان در راه معبود جان ناقابل من بي بهاست. رزمنده اي كه در نيمه هاي شب بر مي خاست و چون طفلان مي گريست و با خداي خويش به راز و نياز مي پرداخت و پنداري پايان عمرش فرا رسيده كه هر آن از خداي خويش طلب آمرزش مي نمود او با وجود اينكه در عمليات بيت المقدس از ناحيه سر مجروح شده بود باز براي شركت در عمليات بعد لحظه اي آرام و قرار نداشت او مي گفت جان ما در مقابل اسلام و انقلاب ناقابل است چون هر چه بود براي ما انقلاب بود نه ما براي انقلاب.

احمد اسديان دوازدهم آبان 1342، در شهرستان شاهرود به دنيا آمد. پدرش اسدالله، بازنشسته اداره راه بود و مادرش شريفه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه در رشته تجربي درس خواند و ديپلم گرفت. معلم بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. دوم خرداد 1361، در خرمشهر بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار او در گلزار شهداي زادگاهش قرار دارد.

شهید علیرضا مستحکم آرانی، سوم فروردين 1343، در شهرستان آران و بیدگل چشم به جهان گشود. پدرش محمدتقی، بيکار بود و مادرش هاجرخانم نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. آهنگر و جوشکار بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور يافت. نوزدهم ارديبهشت 1361، در آبادان بر اثر اصابت ترکش شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای امامزاده محمد هلال بن علی (ع) زادگاهش واقع است.

شهید «قدرت‌الله رکابدار» چهارم خرداد ۱۳۴۶ در گرمسار به دنیا آمد. در فروردین سال ۶۱ به ندای امام لبیک گفته و با بی‌قراری تمام روانه جبهه‌های جنگ با کفار و صدامیان کافر شد و با رزمندگی‌های درخشان و با نبردی چشمگیر، دِین خود را ادا کرده و در چهاردهم اردیبهشت ۱۳۶۱ در خرمشهر به دیدار خداوند شتافت.

نوید شاهد سمنان: قربانعلی رمضانی دهم اردیبهشت 1340، در روستای سوادکوه از توابع شهرستان بابل دیده به جهان گشود. پدرش رضا و مادرش فضه ­خاتون نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. دهم اردیبهشت 1361، در خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای روستای خطیرکوه تابعه شهرستان سمنان قرار دارد.

بیاد خدا باشید و هرگز غم و اندوه را به خود راه ندهید. چون مرگ برای همگان وجود دارد. همانطور که خدا در قرآن کریم می فرماید: هر کجا باشید مرگ شما را در خواهد یافت اگر چه در کاخ های محکم باشید

شهید محمد حسین پرشکفتی در مرداد ماه 1341 در بخش پرشکفت روستای خان زنیان فارس دیده به جهان گشود و در اردیبهشت ماه 1366 به شهادت رسید.

همیشه به خواهران و برادرانشان توصیه می کرد تا آنجایی که ممکن است حجاب و پوشش مناسب داشته باشند. نماز را اول وقت بخوانند و سعی کنند به جماعت برگزار نمایند. ایشان با دوستانش بسیار صمیمی بود و با آنان با روی باز و مهربانی کم نظیری بر خورد می نمود و معتقد بود انسان باید در انتخاب دوست خیلی دقت داشته باشد و دوستانی انتخاب کند که انسان را روز به روز به خدا نزدیکتر کنند.

تقریباً دو هفته قبل از شهادت که به مرخصی آمده بود بنا بود که برای زیارت حضرت ثامن الائمه به مشهد برود از آنجایی که نیاز او را طلب می کرد و وقتی که به او گفتیم که بیا برویم به مشهد گفت امام حسین از مشهد واجب تر است.

شهید حجت الله روحانی سه روز قبل از شهادتش در نامه ای به خانواده اش می نویسد: این آخرین نامه ای است که برایتان می نویسم و می دانم در عملیات حتماً شهید می شوم چون از خداوند خواسته ام مرا در دانشگاه الهی قبول کند.

با توجه به اوضاع سياسي ايران در آغاز پيروزي انقلاب شكوهمند خود و اينكه گروهك هاي مختلفي سعي در بر هم زني اين نظام مقدس داشتند ايشان شخصيتي بودند كه تمام آرا و افكار قلبي اش بيانات حضرت امام خميني (ره) بود و در تمامي جريانات خط سير ايشان همين اعتقادات قلبي و مذهبي به پيرو مراد خویش تشكيل مي داد و ديگر جايي براي منافقين كوردل نمي گذاشت.

شهید ولی الله بزمیان، يكم شهريور 1341، در شهرستان کاشان چشم به جهان گشود. پدرش غلامحسین، و مادرش فرنگيس نام داشت. خواندن ونوشتن نمی دانست. آهنگر بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور يافت. دهم ارديبهشت 1361، در خرمشهر شهيد شد. تا کنون اثری از پیکرش بدست نیامده است.

در كنار پدري رشد كرد و به بار نشست كه اينك اگر چه بغض تنگناي گلويش را مي فشارد از روزهاي جواني ابوالفضل مي گويد: شجاع و نترس بود درآن زمان كه اكثريت مردم را جرأت گفتن هيچ حرفي نبود او مردانه در مقابل رژيم ايستادگي مي كرد با اينكه در چنگال گرگها اسير شده بود و مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود مانند شير غران بود كه هرگز خاموش نمي شد

یکی از همرزمانش نقل می کند در جزيره مجنون مشغول قدم زدن و صحبت كردن درباره جنگ بوديم ناگهان ايشان گفت: الان خمپاره اي از طرف دشمن هديه براي من مي آيد همينكه اين جمله را ادا كرد و هنوز كامل نشده بود خمپاره اي ابوالفضل را نقش بر زمين كرد و غرق در خون شد و به دیدار حق شتافت

خانواده شهید مهدی جعفرآبادی تعريف مي كنند از زماني كه فرزندشان بالاخره پس از دو ماه موفق شد که برای انجام کارهای پشت جبهه رضایت پدرش را بگيرد

شهید عباسعلی حسن فینی زاده بیدگلی، يكم فروردين 1345، در شهرستان آران و بیدگل چشم به جهان گشود. پدرش ماشاالله، و مادرش عصمت نام داشت. دانشجو کارشناسی در رشته شیمی بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور يافت. ششم ارديبهشت 1365، در فاوعراق بر اثر اصابت ترکش شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای امامزاده حسین (ع) زادگاهش واقع است.

در مبارزات خود به دست نیروهای بعثی در سرپل ذهاب به اسارت درآمدند. وبه تلاش نیروهای صلیب سرخ نام و نشان ایشان و چندتن از همسنگرانشان درروزنامه رسمی کشور منتشر گردید. در ادامه طی شکنجه‌های فراوان پس از 5 سال بدرجه جانبازی نائل گردید و بعد از آن ایشان سه سال دیگر را در وضعیت جانبازی در اسارت بسر بردند که نهایتاً با سپری شدن مجموعاً 8 سال اسارت به میهن اسلامی باز گردید با وضعیتی که ایشان داشتند سختی و درد فراوان را پس از آزادی تحمل می‌کردند و سرانجام برگی از حیات مردان بزرگ در خزان دنیا بر زمین نشسته و پست معبود خویش شتافتند

شهید حسن آقابابایی، يكم مهر 1343، درروستاي مهدی آباد از توابع شهرستان کاشان چشم به جهان گشود. پدرش عسگر، کشاورز بود و مادرش مريم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. پانزدهم ارديبهشت 1364، در دزفول بر اثر اصابت ترکش شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

از قول سربازانی که جهت تسلیت بر مزار شهید کارخائی آمده بودند درباره محمود چنین می گفتند: «محمود سربازی شایسته ،جانباز، مظلوم و مهربان بود آنها می‌گفتند که محمود بیشتر فکر می کرد و کمتر حرف می‌زد.»

محمدباقر پورغلامحسین‏ علی ‏آبادی یکم خرداد 1346، در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش نصرت‌الله و مادرش سکینه نام داشت. دانش ‏آموز سوم راهنمایی بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم اسفند 1363، در شرق رود دجله عراق به شهادت رسید. پیکر وی مدت‏ها در منطقه بر جا ماند و بیست و یکم اردیبهشت 1379، پس از تفحص در گلزار شهدای فردوس‏رضای زادگاهش به خاک سپرده شد.