وظیفه شماست که راه من را ادامه دهید

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «یزدان بیک‌وردی» هفتم اسفندماه 1342، در شهرستان خدابنده چشم به جهان گشود. پدرش قربانعلی و مادرش شاه‌صنم نام داشت. تا پايان دوره ابتدایی درس خواند. گچكار بود. به عنوان بسيجی در جبهه
حضور يافت. دوم فروردين 1361، در رقابيه با اصابت تركش به سينه، شهيد شد. پیکر او را در روستای كهنه تابعه
زادگاهش به خاك سپردند.



وصیت‌نامه شهید «یزدان بیک‌وردی» از شهدای دوران دفاع مقدس است.

آنان که در راه خدا کشته می‌شوند زنده‌اند و در نزد پروردگارشان روزی می‌خورند، این است سخن قرآن و ما اگر پیرو قرآن و مکتب اسلام که مکتب شهادت است باشیم نباید از کشته شدن در راه خدا هیچ هراسی به دل راه بدهیم زیرا شهادت علایی‌ترین و والاترین درجات شهادت است که اولا الله و مردانی که عمر خود را در راه عبادت پروردگار گذراند. امروز غصه می‌خورند که ای کاش ماهم به این درجه از قرب الهی برسیم. ای مادر و پدران شهید بدانید وعده‌ای محقق‌پذیر است.
خدمت مادرم که از جانم بیشتر دوستش دارم سلام عرض می‌کنم و امیدوارم که این فرزندی را که با خون جگر بزرگ کردی با افتخار در راه اسلام بدهی و هیچ ناراحتی نداشته باشی زیرا که مانند زینب و علی اکبر و علی اصغر و همه عزیزانش را که در راه اسلام فداکرد تو هم فرزند ناقابلت را درراه اسلام دادی. بدان که این بزرگترین افتخار است که خدا نصیب خانه ما گرداند.
امیدوارم که مرا ببخشید و مرا عفو فرماید زیرا که بیش از اندازه به شما اذیت کردم و قدر زحمت‌های شبانه روزی شما را ندانستم بدان اکنون که این وصیت‌نامه را می‌نویسم روحم در نزد شماست و به یادشما برای رضای خدا به نبرد حق علیه باطل می‌روم.
و به برادران این پیام را می‌رسانم که نگذارند اسم من به زمین بیفتد و نگذارند که اسلام بی یاور باشد. وظیفه شماست که راه من و امسال من را ادامه دهید تا اسلام زنده بماند و شما ای خواهرانم زینب‌گونه عمل کنید و امام را از دعا فراموش نفرماید.
به جان امام دعا کنید و ازخدا بخواهید که تا انقلاب مهدی موعود خمینی عزیز را برای ما نگهدارد و شما برادران دست از پشتیبانی امام برندارید و سنگرها را خالی نگذارید.
در خاتمه از شما تقاضا می‌کنم برمزارم گریه نکنید و با افتخار و شادی برایم مجلس ختمی در مسجد برگزار کنید و هرچه پولی راکه فرستادم به جنگ زده کمک بدهید.

انتهای پیام/