مقاومت در برابر پوشیدن لباس پرستاری!
به گزارش نوید شاهد کرمان؛ دکتر «کرامت یوسفی» فوق تخصص جراحی ترمیمی از جمله پزشکانی است که از روز اول آغاز جنگ تحمیلی در جبهه حضور یافته و در کنار سایر همکاران خود به مداوای مجروحین جنگ همت نموده‌است. وی که یکی از معدود جراحان فک و صورت حاضر در جبهه‌های جنگ بود، تنها در جریان عملیات کربلای ۴ و عملیات کربلای ۵، و در طی مدت ۴ ماه استقرار در خوزستان، تعداد ۶۶۰ مورد جراحی فک و صورت به انجام رسانید که در نوع خود یک رکورد بی سابقه محسوب می‌شد.
به مناسبت روز پرستار بخش هایی از خاطرات دکتر «کرامت یوسفی» را مرور می کنیم:
يك روز برادر مجتبی و برادر حسينی از پاسداراني كه مسئوليت بيمارستان را به عهده داشتند، آمدند و گفتند: ما بيمارستان را به شما محول مي كنيم. بعداً گفتند اين جا چون دچار فقر مضاعف است و روستاها و حتي خود شهر مريوان هم پزشك ندارد، شما لطف كنيد و علاوه بر ماموريت خودتان كه درمان مجروحين جنگي است، بيماران ديگر را نيز ويزيت كنيد و درمانگاه را هم اداره كنيد.
البته اين كار خارج از ماموريت ما بود. من احساس كردم كه اين كار بسيار مشكل است، اما به خاطر وضعيت منطقه پذيرفتم.
يكي از مشكلات بیمارستان اين بود كه كادر بيمارستان، مريض و همراه مريض همه و همه، لباس محلی مي پوشيدند. من تشخيص نمی دادم چه كسي پرستار است، چه كسي نرس است، چه كسي بهيار و چه كسي همراه بيمار است.
به برادر مجتبي گفتم: اين وضعيت اصلاً خوب نيست.مجتبي گفت: ما تا به حال سه بار به خانم ها و آقايان پرستار لباس فرم داديم كه بپوشند ولي آن ها از اين كه فرهنگشان مورد هجوم قرار بگيرد، نگران بودند و به اين دليل حتي حاضر نبودند لباس فرم پرستاری را بپوشند.
طي دو ماهي كه آنجا بوديم، اين ها حاضر نشدند لباس محلي را درآورده و لباس فرم پرستاري را بپوشند.ولي ما كم كم آن ها را به خاطر كاركردن با هم شناخته بوديم.
برگرفته از کتاب «جراحی در خاکریز»
پایان پیام/
