نوید شاهد همدان - صفحه 54

این کتاب روایتی است از زندگی و مبارزات سیاسی خانم "مرضیه حدیده چی (دباغ)" در سال های قبل از انقلاب و فعالیت های ایشان در سال های پس از انقلاب. بخشی از مطالب کتاب خاطرات شخصی است که از زبان خود ایشان بازگو می شود و بخشی دیگر خاطرات و مطالبی است که از زبان دیگران نقل می شود.

‏‏آنچه در این کتاب پیش روست سرگذشت‌نامه خانم مرضیه ‎ ‎‏حدیدچی (دباغ) است که نماد زن مبارز، انقلابی و مسلمان ایرانی به شمار می‌آید. خاطرات خانم دباغ سخت تکان‌دهنده و در عین حال‎ ‎‏سازنده است. به ویژه آنجا که تاریکی‌های جانکاه سیاه‌چال‌های رژیم پهلوی را به تصویرکشیده و ابعادی از سرشت و صفات حکومت‌گران‏‎ ‎‏برهه‌ای از تاریخ ایران را آشکار کرده است.‏

این مرکز از سال 1375 تأسیس‌شده و هزار و 100 نفر از اقشار مختلف مردم با سطوح تحصیلی مختلف نیز در این کتابخانه عضو هستند . این مرکز هم‌اکنون نزدیک به 11 هزار جلد کتاب در قالب 5000 هزار عنوان است. البته ناگفته نماند نزدیک به 200 عنوان نشریه در قالب 10000 نسخه نیز در این کتابخانه برای امانت دهی و استفاده اعضا موجود است.

مرضیه حدیدچی (دباغ) از جمله زنان مبارز در سال های منجر به پیروزی انقلاب ‏است که فعالیت ها و حرکت های سیاسی خود را از سال 1346 آغاز کرد و این مبارزات را تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داد. وی پس از پیروزی انقلاب فرمانده سپاه همدان، مسوول ‏بسیج خواهران و نماینده مجلس شورای اسلامی بوده است. نویسنده، کتاب "خاطرات مرضیه حدیدچی" را از طریق گفت وگو با وی و استفاده از منابع دیگر تدوین و تکمیل کرده است. این کتاب با دست نوشته ای از خانم دباغ آغاز و پس از مقدمه و پیش گفتار در 5 فصل با عناوین "سریان"، "هجرت"، "امواج"، "سیاحت شرق" و "پیوست‏ها" تنظیم شده است.

فرماندهي گروهي از پاسداران و بسيجيان خرمشهر را به عهده گرفت و به مقابله با دشمن برخواست. در روزهاي آغاز جنگ حدود ۲۵۰ رزمنده مردمي، پاسدار و ارتشي در خرمشهر حضور داشتند. اين گروه اندک با دست خالي و سلاح هاي ابتدايي به مقابله با نيروي مجهز دشمن که از طريق هوا، دريا وتوپخانه ي دوربرد پشتيباني مي شدند و از حمايت صدها دستگاه تانک و خودروهاي نظامي ديگر برخورداربودند، برخواستند.

پس از پیروزی انقلاب بنا بر وظیفه شرعی و قانونی به عنوان سرباز وظیفه به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد. در عملیات‌های متعدد شرکت کرد و همراه با دیگر همرزمان خود در راه حفاظت و حراست از وطن و آرمان‌های بلند انقلاب مجاهدت‌های بسیار از خود برجای گذاشت. سرانجام پس از ماهها ایستادگی و ایثار، در دوم مرداد ماه سال ۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی جزیره مجنون بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست.

مشغول کار شد تا بخشی از مخارج خود و خانواده‌اش را تامین کند. به شغل آهنگری و جوشکاری روی آورد و با تلاش فراوان سعی می کرد تا روزی حلال کسب کند. در سال‌های انقلاب در کنار دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی در راه پیروزی قیام بزرگ ملت ایران از هیچ کمکی فروگذار نبود.

سال ۱۳۵۱ وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد و تا سال دوم راهنمایی ادامه تحصیل داد. در سال‌های انقلاب در مبارزات و راهپیمایی ها شرکت می کرد و از هیچ کمکی برای پیروزی انقلاب اسلامی مردم غیور ایران فروگذار نبود.

پس از پیروزی انقلاب به نیروهای جهادی پیوست و با آغاز جنگ تحمیلی ضمن عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان اسدآباد، به عنوان پاسدار و با سمت تک تیرانداز به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام شد. در عملیات های متعدد شرکت کرد و همراه با دیگر همرزمان خود حماسه ها آفرید.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نیروی تازه تاسیس ارتش بیست میلیونی بسیج مستضعفین پیوست و مشغول خدمت به خانواده محرومان جامعه شد. در سال‌های دفاع مقدس بنا بر وظیفه شرعی و قانونی به عنوان سرباز به ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست و روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد تا با شرکت در عملیات های مختلف از کشور و آرمان‌های بلند انقلاب دفاع کنند.

سال ۱۳۵۰ وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد و از آنجا که از هوش و استعداد سرشاری برخوردار بود تا پایان دوره متوسطه ادامه تحصیل داد و موفق به اخذ مدرک دیپلم شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نیروی بسیج مستضعفین پیوست و مشغول خدمت به خانواده محرومان و نیازمندان جامعه شد.

در ادامه سلسله یادواره های "آبروی محله"، که با هدف زنده نگه داشتن یاد و نام شهدا برگزار می شود، یادواره شهدای روستای «رضوانکده» از توابع شهرستان «ملایر» با حضور یادگاران دوران دفاع مقدس برگزار شد.

همزمان با فرارسیدن سالروز عملیات «رمضان» اولین مراسم بزرگداشت شهدای گرانقدر این عملیات در همدان برگزار خواهد شد و مردم شهید پروز همدان بار دیگر یاد و نام شهدای این عملیات را زنده خواهند کرد.

او نوجوانی بسیار ساده‌زیست، ساده‌پوش و خوش‌برخورد بود و پدرش خوب به یاد دارد که همیشه از خداوند منان طلب معرفت و علم در کارهایش می‌نمود و این را می‌شد حتی در دعای قنوتش مشاهده نمود که بیشتر اوقات زمزمه قنوت او دعای «ربی زدنی علما ”» خدایا علم مرا زیاد کن، بود.

پس از فراغت از تحصیل به شغل معلمی روی آورد و در تعلیم و تربیت کودکان و آینده سازان مملکت بسیار کوشید. در ساال‌های انقلاب همراه با دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی در فعالیت‌ها و راهپیمایی ها شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب بزرگ ملت ایران گام برداشت.

از همان کودکی سعی می‌کرد کمک حال پدر و سایر اعضای خانواده باشد و با انجام کارهای مختلف به دیگران کمک می کرد. به هیچ عنوان اهل تنبلی و گذراندن اوقات فراغت به بطالت نبود. مغازه خشکبار فروشی راه اندازی کرد و از این راه کسب درآمد می‌کرد تا بخشی از مخارج خود و خانواده‌اش را تامین کند.

خداوندا نور ايمان را هميشه در دل و افكارم بتابان تا با روشنائى آن هميشه جبهه حق و باطل را بتوانم تميز دهم. خدايا چون ايجاد من و انواع من از توست پس آرزو مى كنم كه در هستى و مرگ من هميشه مرا در خدمت به خالق و خلق محروم قرار ندهى .

من على ابراهيمى در ماه ارديبهشت سال 70 كه هشت ماه از خدمت خود پشت سر مى گذارم تصميم به نوشتن اين وصيت نامه كردم هر چند كه وصيت من هر چند جمله كوتاه چيزى نيست چون من در اين دنيا جز ايمان به خدا چيزى ديگرى ندارم.

برادران استغفار و دعا را از ياد نبريد كه بهترين درمانها براى تسكين دردهاست و هميشه بياد خدا باشيد در راه او قدم برداريد.

پدر و مادر گرامى بعد از مرگ من ناراحت نشويد كه من با سعادت رفتم. اگر پولى از كسى مى‌خواهم حلال كنيد. به برادرانم توصيه مى‌كنم كه راه من را ادامه دهند و به خواهرانم بگوئيد كه راه زينب را ادامه دهند.