۱۲ اردیبهشت سالروز شهادت شهید مطهری و شهدای معلم گرامی‌باد
به گزارش نوید شاهد کرمان، استاد شهید آیت الله مطهرى از اساتید حوزه علمیه و معروفترین سخنران در دو دهه قبل از انقلاب اسلامی بود. از ایشان آثار بسیاری بر جای مانده است که اکثر آنها متن پیاده شده سخنرانی‌های ایشان است. شهید مطهری در سخنرانی‌ها و کتابهایش سعی در ارائه ایدئولوژى اصیل اسلامى داشت و آثار او پس از شهادتش از اصلی‌ترین منابع مورد رجوع در شناسایی نظر اسلام است.
او در انقلاب اسلامی نقش موثری داشت و از سوی امام خمینی (ره) مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامى شد. ایشان در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۵۸ به دست گروهک منافقین "فرقان" به شهادت رسید و روز شهادت ایشان به عنوان روز معلم در تقویم ایران نامگذاری شد.
آیت‌الله مرتضی مطهری فریمانی در ۱۳ بهمن ۱۲۹۸ در شهر فریمان از توابع مشهد متولد شد. او خانواده‌ای روحانی با اصالت سیستانی داشت که برای نزدیکی به حرم امام رضا (ع) از سیستان به مشهد مهاجرت کرده بودند. پدر مطهری از شاگردان آخوند خراسانی بود و از شخصیت‌های مشهور فریمان به شمار می‌رفت. مادرش نیز به طب سنتی آگاه بود و مردم فریمان را درمان می‌کرد.
مرتضی مطهری در کودکی در مکتب‌خانه تحصیلات ابتدایی را گذراند و در دوازده‌سالگی برای یادگیری دروس مقدماتی علوم اسلامی به حوزه‌ی علمیه‌ی مشهد رفت. در هجده‌سالگی، برای گذراندن تحصیلات تکمیلی به حوزه‌ی علمیه‌ی قم مهاجرت و در آنجا نزد بزرگان دینی، تعالیم اسلامی خود را تکمیل کرد. او علاوه بر مباحث دینی در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی آن زمان فعالیت می‌کرد و با گروه «فدائیان اسلام» در ارتباط بود.
مرتضی مطهری در سال ۱۳۳۱ ازدواج کرد و سپس از قم به تهران رفت و در مدرسه‌ی مروی به تدریس و تحقیق و نویسندگی پرداخت. پس از ترور حسنعلی منصور، مطهری شروع به نوشتن کتاب‌هایی کرد که مرتبط با شرایط روز جامعه بودند. او همچنین در دانشگاه‌ها، انجمن‌های اسلامی، نهضت اسلامی پزشکان و... سخنرانی‌های فراوانی را برای افزایش آگاهی اقشار مختلف جامعه ایراد کرد.
این روحانی انقلابی در دوران تبعید آیت‌الله خمینی (ره) روابط خود را به کمک نامه‌نگاری با ایشان حفظ کرد و در سال ۱۳۵۵ برای ملاقات ایشان به نجف سفر کرد. همچنین پس از انتقال امام به پاریس مجدداً برای دیدن ایشان سفری به پاریس داشت و در همین سفر امام خمینی (ره) او را مسئول تشکیل شورای انقلاب کرد.
مرتضی مطهری بنیان‌گذار و عضو «مکتب متاع» بود که در آن به مسائل اجتماعی پرداخته می‌شد و جنبه‌ی سیاسی نداشت. وی در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ پس از اتمام آخرین جلسه‌ی این مکتب، در تاریکی شب هدف گلوله‌ی یکی از اعضای گروه فرقان قرار گرفت و به مقام شهادت نائل شد.
روحش شاد و یادش گرامی
